Το φιλοδώρημα είναι κοινωνικό έθιμο, κοπελιά.Τι μου συγκρίνεις τους ζητιάνους/άστεγους με τους σερβιτόρους και μετά τους γιατρούς; Αφήνουμε tips σε σερβιτόρους, ντιλιβεράδες, κούριερ, κομμώτριες, το παιδί που θα μεταφέρει τις βαλίτσες, ή και σε κάποιον που έκανε μια σύντομη χειρωνακτική εργασία και μας εξυπηρέτησε με το χαμόγελο στα χείλη. Κοινωνικό έθιμο.. σκέψου το λίγο. Το επάγγελμα του σερβιτόρου παραπέμπει άμεσα στην ψυχαγωγία (του πελάτη, όχι τη δική του). Πουρμπουάρ σημαίνει "για να πιεις". Πάρε να πιεις κι εσύ μια μπύρα. Είναι όλο το κόνσεπτ διαφορετικό. Όσο εσύ μπεκροπίνεις Σάββατο βράδυ ο άλλος γ@μιέται να πηγαινοέρχεται για να εξυπηρετήσει εσένα και την παρέα σου. Είναι μια "ευχή" ουσιαστικά το φιλοδώρημα. Να πάει να κάνει κι αυτός το ίδιο.Τονίζω βέβαια ότι δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες. Δεν αφήνω φιλοδώρημα όπου σταθώ κι όπου βρεθώ. Δεν αφήνω δίευρα σε κάθε καφέ που πίνω, ντάξει. Αλλά όταν θα πάω κάπου όπου ο άλλος θα ξεσκίζεται να με εξυπηρετήσει, θα γίνεται χαμός αλλά δεν θα με ξεχνάει ποτέ, θα μου αλλάζει το τασάκι κάθε τέταρτο, θα είναι ευγενικός και γρήγορος και θα έχει συγκαεί για να φάω και να πιω εγώ, ε, του αφήνω ό,τι μπορώ να του αφήσω. Γιατί το αξίζει, γιατί δεν κοιμάται, γιατί θέλω να τον στηρίξω στην προσπάθειά του.