#2 Διάβασα με τεράστιο ενδιαφέρον τόσο την απάντηση της Λένας όσο και τα σχόλια των αναγνωστών. Έφτιαξα το λογαριασμό σήμερα για να μοιραστώ μαζί σας μια ιστορία σχεδόν ίδια με το #2 που ίσως όμως ανοίξει άλλο ένα πεδίο στο θέμα.Είμαι γυναίκα και είχα σχέση με γυναίκα. Τους πρώτους εφτά μήνες η σχέση ήταν από απόσταση και όταν γύρισε η κοπέλα στη βάση, η οποία ήταν η πόλη όπου έμενα εγώ τη χώρισα με ένα μήνυμα. Αν και δεν έχει ενδιαφέρον ο λόγος, να σας πω πως περισσότερο φρίκαρα στην ιδέα πως η σχέση θα περάσει σε άλλο επίπεδο, καθώς είχα συνηθίσει και μπορώ να πω γοητευτεί στην ιδέα μιας σχέσης στην οποία δεν υπάρχουν τα προβλήματα της καθημερινότητας, παρά μόνο το πάθος για τον άνθρωπο που βλέπεις 2 φορές το μήνα.Τα ξαναβρήκαμε έπειτα από κάποιο διάστημα και ω τι σύμπτωση και εκείνη είχε κάνει σεξ με κάποια άλλη τον καιρό που είμαστε χωρισμένες. Η αντίδρασή μου ήταν παρόμοια με του ναυτικού. Την κατηγόρησα, ένιωσα προδομένη και "απατημένη". Αντέδρασα λοιπόν οσάν φαλλοκράτης που πίστευε πως η αγαπημένη του θα κλειδωθεί και θα τον μοιρολογεί στα μαύρα. Αυτό που θέλω να πω είναι πως δε νομίζω πως υπάρχει γυναικεία και αντρική αντίδραση σε τέτοια πράγματα. Πληγώθηκε ο εγωισμός του ναυτικού, συνειδητοποίησε πως ούτε αναντικατάστατος είναι, ούτε μπορεί να φέρεται μαλακωδώς χωρίς συνέπειες. Δεν προσπαθώ να δικαιολογήσω την αντίδραση σε καμία περίπτωση, απλώς να τονίσω πως όλοι μας, άντρες, γυναίκες, στρέιτ, γκέυ, τρανς...όλοι όταν καταλαβαίνουμε πως δεν είμαστε και τίποτα ξεχωριστό παθαίνουμε αυτό το "λαλά" και κάνουμε πράγματα που όταν τα βλέπουμε μετά από καιρό αυτομουτζωνόμαστε.Για την ιστορία του πράγματος να πω πως είμαστε ακόμα μαζί, απαλλαγμένες από αυτό και πολύ ευτυχισμένες. Περιμένω σχόλια, σας φιλώ.
