Κανένας πρώην δεν είναι ούτε κτήμα μας ούτε μη διαθέσιμος στον κύκλο μας από τη στιγμή που χώρισε μαζί μας. Μέχρι εκεί οκ. Δεν είναι ανάγκη όμως να θεωρούμε τον πρώην δικό μας για να έχουμε πρόβλημα που θα τα φτιάξει με την κολλητή μας. Και μόνη σου λες ότι από τη στιγμή που χωρίζεις με κάποιον δεν θέλεις να τον βλέπεις για τους λόγους που σε οδήγησαν στο χωρισμό. Για ποιο λόγο να πρέπει να τον ανέχεσαι αφού έχετε χωρίσει στην παρέα σαν φίλο της κολλητής σου? Δεν είναι λίγο awkward? Η λογική λέει ότι οι πιθανότητες να ερωτευτείς τον πρώην της κολλητής σου στατιστικά και μόνο είναι από απειροελάχιστη έως μηδαμινή, παρόλα αυτά ακούμε συνεχώς για τέτοιου έρωτες. Αν ο πρώην δεν ήταν πρώην ο έρωτας θα ήταν ο ίδιος? Το "απαγορευμένο¨ είναι πολύ ελκυστικό δυστυχώς. Η δική μου λογική λέει όχι (πλην πολύ λίγων εξαιρέσεων) γι' αυτό και η απορία μου.Υ.Γ. Για την εμμονή με τους μη διαθέσιμους άντρες έκανα απλώς μια γενίκευση, είναι τρεντ τόπικ μαζί με τους πρώην.