Ίσια ή ανάποδα, δε με ενοχλεί ούτε με κουράζει. Καλές είναι οι πληροφορίες που χρειάζονται για να δημιουργήσει ο αναγνώστης κάποια εικόνα. Αν και οι αρετές του συντρόφου γενικά και αόριστα, πράγματι ίσως να περιττεύουν, καθώς για να είναι εκείνη μαζί του, προφανώς του αναγνωρίζεις και αρετές. Ποιός δεν θα το καταλάβαινε; Καλά, σ' αυτό το γράμμα συμβαίνει κάτι άλλο, βέβαια. Δεν αποκρυσταλλώνεται κάποια ερώτηση, όπως λέει και η ίδια η αποστολέας. Υπάρχει ένα μπέρδεμα στο μυαλό της τη δεδομένη στιγμή.Πάντως, γιατί αναρωτιέσαι πώς γίνεται να βρίσκεις κάποιον με ένα σημαντικό ελάττωμα υπέροχο; Και βέβαια γίνεται. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Όλοι, ακόμα και κακοποιητικοί τύποι (εγκληματίες) έχουν πλεονεκτήματα σαν άνθρωποι, δεν είναι και τέρατα της φύσης. Να επαναλάβω για πολλοστή φορά ότι οι άνθρωποι δεν είναι μονοδιάστατοι. Κατά κανόνα δεν είναι καθάρματα ή διαμάντια, σκουπίδια ή τελειότητες (ναι, θα υπάρχουν και εξαιρέσεις, αλλά τότε εμπίπτουν σε αυτό ακριβώς που λέει η λέξη : στις ελάχιστες εξαιρέσεις). Όχι, κατά κανόνα κυμαίνονται κάπου στη μέση, σε μία από την σωρεία διαβαθμίσεων και δυναμικών εξέλιξης. Συχνά σε τέτοιες περιπτώσεις γραμμάτων, διαβάζω μία επωδό στα σχόλια (δεν βγάζω την ουρά μου απ' έξω, και εγώ μπορεί να το έχω γράψει στο παρελθόν) : "μα πώς γίνεται να είναι υπέροχος όπως μας τον περιγράφεις, αφού είναι κάθαρμα/αισχρό υποκείμενο/μαλάκας!", η απάντηση είναι : ΓΙΝΕΤΑΙ. Γιατί να γινόμαστε ισοπεδωτικοί; Πού ωφελεί αυτό;Ο σκοπός δεν είναι να ρίξουμε τον άλλον στον Καιάδα. Αλλά να επισημάνουμε στην αναγνώστρια κάποια σημεία που από την οπτική μας μπορεί να διακρίνουμε ενώ εκείνη ίσως δεν βλέπει ακόμα.