Συμφωνώ σε όλα. Σκέψου αν θα ήθελες παιδί και μόνη σου. Μην βασίσεις την απόφασή σου στην ελπίδα ότι αν τελικά κάνετε ενα παιδί αυτός θα αλλάξει γνώμη και θα ζήσει μαζί σας, παρόλο που αυτό δεν αποκλείεται και να γίνει. Το πόσο πιθανό είναι κάτι τέτοιο μπορείς να το εκτιμήσεις από το πως είναι η σχέση σας σήμερα. Κια να πάρεις τα ρίσκα σου.Σχετικά με το γιατί αυτός θέλει παιδι μαζί σου, ο λόγος μου φαίνεται προφανής: είναι 48 θέλει παιδί και φοβάται πως μια "κανονική" σχέση είτε δεν του πάει είτε δεν προλαβαίνει να τη βρει.Το ότι αυτός δεν είναι ερωτευμένος πάντως δεν μας λες αν σου το είπε ή το συμπεραίνεις μόνη σου. Εϊναι σίγουρο?όπως και να'χει, σκέψου τι θέλεις αλλά κράτα στο μυαλό σου ότι μπορεί να αποβεί πολύ δύσκολο να κάνεις παιδί. Και η εντατική προσπάθεια τεκνοποιησης οπωσδήποτε χρειάζεται 2. Σκέψου λοιπόν και αυτό, αν είσαι διατεθειμένη να μπεις σε τέτοια μονοπάτια ή αν αρκείσαι στη λογική "αν κάτσει έκατσε".Τέλος για το δικηγόρο, προφανώς είναι αστείο να λέμε ότι μπορεί να γίνει συμφωνητικό για ένα παιδί που δεν υφίσταται ακόμα ούτε καν ως έμβρυο. Στο δικηγόρο θα πας για να σε κατατοπίσει, παρόλα αυτά νομίζω πως αν ο κύριος αλλάξει γνώμη και αρνηθει να το αναγνωρίσει, δεν μπορείς πρακτικά να κανεις πολλά. Μπορείς να κερδίσεις δικαστική απόφαση που να του ζητάει να κάνει τεστ dna αλλά στην πράξη δεν μπορείς να τον υποχρεώσεις και να πάει να το κάνει. Ο δικηγόρος θα σου τα πει αυτά.