#7. Έχεις δίκιο. Αυτό το τσιτάτο είναι απαράδεκτο, μόνο όμως επειδή τους αδικεί. Μακάρι να βρισκόταν κάποιος να το σκίσει και να κολλήσει ένα άλλο στη θέση του, που να έλεγε ότι τα νοσοκομεία είναι υποστελεχωμένα και ο κάθε εργαζόμενος υπερβαίνει τον εαυτό του για να καλύψει τις τρύπες του συστήματος υγείας. Ότι οι νοσηλευτές κάνουν τους γιατρούς, οι γιατροί τους νοσηλευτές, όλοι μαζί τους τραυματιοφορείς, τους γραμματείς, τους φαρισαίους και δεν ξέρω τι άλλο. Ότι οι γιατροί μένουν απλήρωτοι για μήνες αδιαμαρτύρητα, ότι εργάζονται για 2,5 ευρώ την ώρα μετά από χρόνια σπουδών και δια βίου εκπαίδευσης, ότι δεν έχουν τα μέσα (εξετάσεις-φάρμακα) για να κάνουν τη δουλειά τους, ότι μένουν άυπνοι για μέρες, ότι δεν βλέπουν τις οικογένειές τους, ότι εργάζονται άρρωστοι γιατί δεν υπάρχει κανείς να τους αντικαταστήσει, ότι δεν προλαβαίνουν πολλές φορές ούτε να φάνε ούτε να κατουρήσουν, ότι δεν ξεκουράζονται και δεν έχουν καμία ποιότητα ζωής. Ότι υπό αυτές τις συνθήκες καλούνται να λαμβάνουν κάθε μέρα πολλαπλές, γρήγορες και πολύ δύσκολες αποφάσεις ενώ δεν υπάρχουν περιθώρια λάθους. Ότι επιστρέφουν στα σπίτια τους και συνεχίζουν να σκέφτονται τους ασθενείς τους. Ότι τη στιγμή που τους βλέπεις να μη σου δίνουν σημασία και να σε προσπερνούν βιαστικοί, αυτοί τρέχουν για τον παραδιπλανό σου που πεθαίνει, αλλά θα γυρίσουν μετά να σε δουν κι εσένα με το βηχαλάκι σου κι ας τους έχεις βρίσει πατόκορφα, κι ας τους έχεις απειλήσει με μηνύσεις. Ότι αυτοί οι άνθρωποι που ζουν καθημερινά την πίκρα των ασθενών είναι και οι ίδιοι πικραμένοι γιατί το ελάχιστο που τους έμεινε να περιμένουν είναι λίγη αναγνώριση και ευγνωμοσύνη από την πλευρά των ασθενών. Ένα "ευχαριστώ που κάνεις ό,τι μπορείς".
