Πολύ διασκεδαστικό άρθρο! Δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι ο όρος "φαινόμενο" έχει τόσο "φορεθεί" στις αναφορές στο Γιάννη Χαρούλη. Με αφορμή το άρθρο, αξίζει να αναρωτηθεί κανείς πόσο τα ηλεκτρονικά γραπτά έχουν καταστήσει τις λεξιλογικές επιλογές μας copy - paste και πιο συγκεκριμένα πόσο συχνά το λεξιλόγιο των αρθρογράφων και δημοσιογράφων καταντά βαρετά πανομοιότυπο, λες και αν χρησιμοποιήσουν μια λιγότερο "φορεμένη" επιλογή, θα ξεχωρίσουν σαν την μύγα μες στο γάλα. Τέλος, το άρθρο δείχνει και τη δύναμη της ταμπέλας: το γράφουν όλοι ότι πρόκειται για φαινόμενο, άρα έτσι ειναι. Ποιος θα τολμήσει να το αμφισβητήσει; (Να σημειώσω εδώ ότι λατρεύω τη μουσική και τη φωνή του Χαρούλη, μην παρεξηγηθώ!)