Από τότε που θυμάμαι τις σχολικές καταλήψεις, ο μόνος λόγος που τις κάναμε ήταν για να μην κάνουμε μάθημα. Και στην τελική πολύ καλά κάναμε. Σιγά που θα περιμέναμε να διδαχτούμε την διδακτέα ύλη από τους καθηγητάκους της πλάκας - στο σύνολο τους (κάτι γεροντοπαλίκαρα και κάτι γεροντοκόρες ή κάτι αγάμητες). Να είναι καλά (καλώς ή κακώς) τα φροντιστήρια και για ορισμένους τα ιδιαίτερα μαθήματα.Σημείωση: Οι μόνοι μαθητές που πραγματικά ζημιώνονται (έτσι νομίζω) είναι εκείνοι των ΕΠΑΛ. Οι υπόλοιποι, όσοι πρόκειται να συμμετάσχουν στις Πανελλαδικές εξετάσεις εισαγωγής στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, μια χαρά διδάσκονται (και με το παραπάνω) ό,τι χρειάζονται από τα φροντιστήρια τους. Που είστε παιδιά; Ας μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Ο μόνος λόγος που οι καταλήψεις πραγματοποιούνται είναι οι παρατεταμένες διακοπές των εορτών των Χριστουγέννων. (Οι εορτή του Πάσχα δεν συμφέρει γιατί ακολουθεί η πενταήμερη -για την Γ΄ λυκείου-...). Στην τελική καλά κάνετε. Σιγά τη σπουδαία και καταπληκτική (σχολική) μόρφωση που χάνετε... Ένα μάτσο ανούσιες μ@|@κίες (στο σύνολο των μαθημάτων και των βλακωδών διδακτέων υλών - έτσι όπως έχουν τις έχουν διαμορφωσεί).....μόνο που προσπαθήστε να βρείτε πιο σοβαρά επιχειρήματα...Κάτι ακόμη. Δεν ξέρω αν και στις μέρες μας πραγματοποιούνται γνωριμίες με μαθητές του εξωτερικού με ταξίδια για κάποιες μέρες εκείνων στη χώρα μας και των δικών μας στις δικές τους, αλλά με τι μούτρα τους βάζετε να δουν και να παρακολουθήσουν κάποια μαθήματα σε αυτά τα άθλια σχολεία μας με τις τρισάθλιες υποδομές και αισθητική;;;;Εγώ, τότε είχα γνωρίσει έναν μαθητή από τη Δανία. Πήγα πρώτα εγώ (φυσικά είχα πάθει την πλάκα μου από κάθε άποψη) και μετά ήρθε εκείνος (στην Αθήνα). Όταν επισκέφτηκε το σχολείο μου, ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Μάλιστα με είχε ρωτήσει πως ανεχόμασταν να κάνουμε μάθημα σε... αποθήκες...! (παραμένει και σήμερα το ίδιο χάλι...). Θυμάμαι ότι του είπα διάφορες βλακώδεις δικαιολογίες, του τύπου πως το κτίριο είναι ναι μεν παλιό αλλά σύντομα θα μεταφερόμασταν σε νέες νεόδμητες εγκαταστάσεις... Αν θυμάμαι καλά, μας το είχαν πει και οι καθηγητές να λέμε κάτι τέτοια...