Αρχικά σε καλησπερίζω Πενταγιώτισσα και σε ενημερώνω πως απολαμβάνω αρκετά τη συζήτηση που κάνουμε, αφού η ανταλλαγή απόψεων έχει πάντα πράγματα να δώσει. Στη συνέχεια, θέλω να πω ότι δεν ξέρω πώς θα βλέπω τα πράγματα σ' έναν χρόνο από σήμερα, ή σε δέκα. Ούτε καν αύριο. Μεγαλώνοντας αλλάζει η οπτική γωνία μας. Σήμερα όμως, στα 27 μου, δεν μπορώ να διανοηθώ πως η μοναδική ασχολία ή "ψυχαγωγία" ενός ανθρώπου, μπορεί να είναι η τηλεόραση... Αλλά ακόμα και να είναι, έχεις περισσότερες επιλογές από τόσο παρακμιακά προγράμματα (ενώ προσωπικά είμαι στην εκστρατεία κατά της τηλεόρασης, γενικότερα, όπως θα κατάλαβες!) Επίσης, συμφωνώ απολύτως με την ερώτησή σου "και εσύ τί κάνεις γι αυτό". Και δεν έχω να σου πω κάτι σημαντικό προφανώς, γιατί αν είχα τις λύσεις, δεν θα καθόμουν να κάνω θεωρητικές συζητήσεις στη lifo, θα έβγαινα έξω και θ' άλλαζα τον κόσμο. Και "αν δεν αλλάξει, εγώ θα φταίω", σίγουρα, όμως για την ώρα το μόνο που μπορώ να κάνω, είναι να πετάω και τη δική μου γνώμη, στο τσουβάλι που τις ρίχνουμε όλοι, ώστε μέσα από παραγωγικές συζητήσεις, ίσως να μας έρθει όλων καμιά φαεινή ιδέα και να βγούμε εκεί έξω να χρωματίσουμε τον κόσμο με νέα χρώματα. Over and out!