όσοι αναγνώστες είναι πάνω από 20 είναι αδύνατο να μην θυμούνται ότι η Αννίτα χαρακτηριζόταν από αμέτρητους gay ως θεά - όντως, life is a bitch... Ομολογώ ότι είδα το βίντεο και πέρα από τα αχαρακτήριστα σχόλια που όντως ξεστόμισε η Πάνια, μού έκαναν κι άλλα δύο πράγματα εντύπωση. Το πρώτο έχει να κάνει με την πολύ αξιοπρεπή στάση και σοβαρή παρουσία της Αλόμας, για την οποία όλοι οι gay που γνωρίζω είχαν να πουν και να θυμηθούν και μία και δύο και τρεις κακές στιγμές της (κάτι που μπορώ να κατανοήσω μιας και η Αλόμα υπήρξε όχι απλώς ομοφυλόφιλος, όχι απλώς τραβεστί, όχι απλώς πόρνη αλλά εξαιρετικά μαχητική μέσα σε μια κοινωνία και εποχή που δεν συγκρίνονται με την σημερινή ούτε για αστείο). Το δεύτερο και πιο αποκαρδιωτικό υπήρξε η συμμετοχή και η παρουσία του στο τηλεπατσαβούρι αυτό του Τάσου Θεοδωρόπουλου. Δεν τον έχω γνωρίσει προσωπικά αλλά με βάση την αρθρογραφία του σε διάφορα μέσα, είχα καταχωρήσει ως πολύ δυναμικό, που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του, δεν κολώνει να εκφραστεί όπως νοιώθει και να ρέπει προς την υπερβολή που δεν με έβρισκε πάντοτε σύμφωνο. Θυμάμαι για παράδειγμα την εξαιρετικά επικριτική στάση του απέναντι στην γελοία διαφήμιση ταξιδιωτικού πρακτορείου ("πού πάεέι το αγόρι;") η οποία στάση άλλαξε 180 μοίρες όταν το εν λόγω πρακτορείο του χάρισε τσάμπα αεροπορικά εισιτήρια. Με εξέπληξε λοιπόν το πόσο τρυφερά καθόταν κι άκουγε τα σχόλια της Πάνια, σαν χαϊδεμένο pet, και πόσο κομψά κι ευγενικά διατύπωνε μικρές ενστάσεις, σχεδόν σαν να μιλούσε π.χ. με την Άννα Συνοδινού ή τη Ρένη Πιττακή! Λυπάμαι, αλλά έχουμε πολύ δρόμο ακόμα και για την εσωτερική ελευθερία και για την κοινωνική...