#6: Αγαπητή Λάιρα, αχ σε καταλαβαίνω όσο δεν πάει αν κ δεν θα έλεγα ότι έχω τρομερή αδυναμία στους δικούς μου. Ίσως να περνάς μια φάση, μήπως έγινε κάτι αξιοσημείωτο και δεν είσαι εκεί κ θεωρείς ότι χάνεις πράγματα, ότι είσαι η μόνη έξω από το χορό; Ο φόβος του να τους χάσεις είναι απόλυτα φυσιολογικός νομίζω, όλοι τρέμουμε αυτή τη στιγμή, αλλά δεν μπορείς να αφήσεις αυτό να ορίζει τη ζωή σου. Εμένα με βοηθάει να σκέφτομαι ότι είναι καλά και χωρίς εμένα (το skype περίτρανα μου το αποδεικνύει) και απλά πρέπει να χαλαρώσω και όταν μπορώ να πάω να τους δω, αντίστοιχα να έρθουν κ αυτοί σε μένα. Δεν πιστεύω ότι χρειάζεται να τσεκάρεις πόσο "αντέχεις", μην καταπιέζεις τον εαυτό σου δεν νομίζω ότι κερδίζεις κάτι ούτε χρειάζεται να αποδείξεις τπτ σε κανέναν. Ήδη το ότι βρίσκεσαι μακρυά μόνο εξάρτηση δεν δείχνει. Να είσαι ο εαυτός σου κ όποτε νιώθεις ότι θέλεις να μιλάς με την οικογένεια σου να το κάνεις, στην τελική μόνο για την δική τους πραγματική αγάπη μπορείς να είσαι σίγουρη.
