Κάποτε διάβασα ένα βιβλίο του 60-70, ενός αμερικανού αστρολόγου συγγραφέα που μελετούσε τα στάδια της (πνευματικής) ανάπτυξης του ανθρώπου με βάση το ζωδιακό κύκλο (όσοι σνομπάρετε την αστρολογία απλά μην διαβάσετε το σχόλιο). Στο σημείο που αξιολογούσε τα εκπαιδευτικά συστήματα κατά την ηλικία αυτή των 16 περίπου (όπως λες), συμφωνούσε ότι είναι πρόωρο να απαιτείς από έναν έφηβο να έχει κατασταλάξει το τι επάγγελμα θα ακολουθήσει. Πρότεινε, λοιπόν, μετά την αποφοίτηση από το γυμνάσιο ο μαθητής να εντάσσεται σε ένα πρόγραμμα εκπαιδευτικής αμειβόμενης εργασίας σε διάφορους τομείς για δυο-τρία χρόνια ώστε να αποκτήσει κάποια επαγγελματική εμπειρία μαζί με τις δεξιότητες που αφενός θα τον καταστήσουν έτοιμο να ανταποκριθεί σε ένα πραγματικό επαγγελματικό περιβάλλον στο μέλλον και αφετέρου να αποφασίσει τι είναι αυτό που του ταιριάζει επαγγελματικά. Έτσι, μετά το πέρας της περιόδου αυτής, να συνεχίζει ένα είδος λυκειακής/προπανεπιστημιακής εκπαίδευσης στον κλάδο που επέλεξε.