#5 Δεν κρατιέμαι να μη σας δώσω συγχαρητήρια. Αλήθεια.Θα αναφερθώ σε προσωπική μου ιστορία σε αυτό το σχόλιο. Οι γονείς μου χώρισαν με συναινετικό όταν ήμουν μόλις 3 ετών. Τι ''θέματα'' μου άφησε το διαζύγιο; Απολύτως κανένα! Έμεινα στο ίδιο σπίτι με την μητέρα μου, αλλά μιλούσα καθημερινά με τον πατέρα μου στο τηλέφωνο και τον έβλεπα τουλάχιστον 4 φορές / εβδομάδα, κάθως έμενε σε μια απόσταση 7' με το αυτοκίνητο. Στις γιορτές του σχολείου έρχονταν πάντα και οι 2 γονείς μου. Τις γιορτές τρώγαμε σχδόν πάντα όλοι μαζί, και με τους γύρω γύρω συγγενείς, γιαγιά, θείοι, ξαδέρφια, διότι κανείς από το ένα σόι δεν αντιμετώπισε ποτέ τον άλλον ως ''ξένο''. Μια οικογένεια ήμασταν πάντα και γι' αυτό είμαι πολύ ευγνώμων, ειδικά τώρα που έχω φτάσει σε αυτή την ηλικία και έχω άπειρα αρνητικά παραδείγματα από άλλες περιπτώσεις.Γι' αυτό λοιπόν μπράβο σας που το αντιμετωπίζετε τόσο όμορφα και φυσιολογικά. Τι θέλουν δηλαδή οι συγγενείς σας; Να τραβιέστε στα δικαστήρια; Να βρίζετε ο ένας τον αλλον ολημερίς; Τα παιδιά είναι σε θέση να καταλάβουν απόλυτα και θα συνεχίσουν να είναι ευτυχισμένα όσο οι γονείς τους είναι ήρεμοι και σε θέση να τους παρέχουν την αγάπη και την ασφάλεια που χρειάζονται. Συνεχίστε με το αρχικό σας σχέδιο και γίνετε εσείς το παράδειγμα για φίλους και συγγενείς...Χαιρετισμούς :)