#7Τραγικός ο πατέρας σου, η στάση της μητέρας σου δεν με εκπλήσσει, ταιριάζει με τη στάση που είχε όλα τα χρόνια. Επειδή κι εγώ το έχω ζήσει, με τη μάνα μου (κυρίαρχη γονεϊκή φιγούρα αφού είναι διαζευγμένοι οι γονείς μου) να απορρίπτει τον σύντροφό μου λόγω έλλειψης πανεπιστημιακού πτυχίου, θέλω να σου πω πόσο μα πόσο σε καταλαβαίνω. Μιλάμε για επικούς καβγάδες, με έχει διώξει από το σπίτι (ή εμάς ή αυτόν), απίστευτη ψυχολογική και λεκτική κακοποίηση. Λοιπόν αυτό που με πείραζε πιο πολύ είναι ότι είχα χάψει το παραμύθι ότι ο γονιός θέλει πάνω απ'όλα να είναι ευτυχισμένο το παιδί του. Μπούρδες, ελάχιστοι γονείς διαθέτουν τέτοιο μεγαλείο ψυχής. Οι υπόλοιποι έχουν τη δική τους ατζέντα και καταπιέζουν τα παιδιά προκειμένου να μην χάσουν τον κυρίαρχο ρόλο στη ζωή τους. Επίσης, πολύ δύσκολο να σκέφτεσαι 'μα δεν θα είναι οι ίδιοι μου οι γονείς στο γάμο μου;Κι αν μετά κάνω παιδιά δεν θα ξέρουν οι παππούδες τα εγγόνια τους;'. Η απάντηση είναι έτσι όπως τα κάνανε, δεν υπάρχει άλλος δρόμος, μόνο η πλήρης αποξένωση. Είναι πολύ σκληρό για ένα παιδί να αντιμετωπίζει την απόρριψη των γονιών του αλλά αν καταλάβεις ότι το φαινόμενο είναι πιο κοινό απ'ό,τι νομίζουμε ίσως ανακουφιστείς. Έχω γνωρίσει αρκετά ζευγάρια που δεν μιλάνε με κάποιο γονιό, παππούδες που δεν έχουν γνωρίσει τα εγγόνια τους, πάρα πολλές οικογένειες σε ρήξη από το τεράστιο Εγώ των γονιών. Ουσιαστικά όποιο παιδί απορρίψει το μοντέλο 'μένω στο οικογενειακό τριώροφο, παντρεύομαι κάποιον που θεωρούν οι γονείς μου κατάλληλο για μένα' μπαίνει στη μπούκα και το πυροβολούν ανελέητα μέχρι να λυγίσει και να επιστρέψει στην ''οικογενειακή θαλπωρή''. Μη λυγίσεις αγαπητή φίλη, παντρέψου τον αγαπημένο σου, ζήσε τη ζωή σου όπως θέλεις εσύ, δικά σου τα λάθη δικά σου και τα σωστά.