Συμφωνώ, Σουβλίτσα, ωστόσο πρέπει να επισημάνω ότι στο πρώτο σενάριο το παιδί, ανυπεράσπιστο βασικά, φορτώνεται τις ενοχές απ'τον μεγάλο, εν προκειμένω τη μαμά, ενώ στη δεύτερη περίπτωση είναι υποχρέωση του ''μεγάλου'' να καλλιεργήσει την ωριμότητα αφενός να μην επηρεάζεται τόσο απ'την κριτική των άλλων αφετέρου να μη βασίζεται στην εύκολη λύση, στο να βουλώνει ψυχολογικές τρύπες χρησιμοποιώντας το παιδί. Μιλάμε δηλαδή για διαφορετικό βαθμό ευθύνης.