Ειμαι 19 ετων και το βρηκα το νουμερο 3 εξαιρετικα εκτος τοπου και χρονου. Εδω νεοι δεν εχουν αρκετα λεφτα να νοικιασουν δικο τους σπιτι και μενουν με τους γονεις τους μεχρι τα 30 και θελει εμας τους φοιτητες 'να αντιδρασουμε και να δειξουμε τη δυσαρεσκεια μας'? Εχω μεγαλωσει με την κριση και να πω την αληθεια δεν θυμαμαι πολυ τη ζωη πριν, λιγο μονο την εποχη των Ολυμπιακων που ζουσαμε μεγαλεια, κατα τ'αλλα, η μιση ζωη μου μεχρι στιγμης περιβαλλεται απο ανησυχια και πολιτικες διαμαχες. Υπακουω τους γονεις μου γιατι μου παρεχουν τα παντα, και πληρωνουν για τις σπουδες μου και ναι, οντως διαλεξα να σπουδασω Νομικη σε καλο πανεπιστημιο στο εξωτερικο οχι γιατι ηταν η πρωτη επιλογη μου αλλα γιατι στις εποχες που ζουμε δεν εχουμε αλλη επιλογη! Μακαρι να ημουν σαν τους συμφοιτητες μου εδω στην Αγγλια, που εχουν τοσες ευκαιριες και τοση ελευθερια, τους ζηλευω πραγματικα. Εδω παιδια σπουδαζουν Γαλλικα και Ισπανικα γιατι τους αρεσει, και μετα πανε κα δουλευουν σε πολυεθνικες με μισθους στις 30.000 και 40.000 λιρες μετα την αποφοιτηση, με τρια χρονια σπουδες. Ειναι απιστευτο.
