#4: Εμείς μένουμε Αθήνα και η πεθερά μου Θεσ/κη. Είναι η καλύτερη πεθερά που μπορούσα να έχω, γελαστή διακριτική να βοηθάει σε όλα κλπ. Ερχόταν 1-2 φορές το χρόνο, ειδικά αφότου κάναμε το παιδί για να το βλέπει, με όλη της την αγάπη. Λοιπόν, εγώ στις 10 μέρες ήθελα να βαρέσω το κεφάλι μου στον τοίχο. My home is my castle λένε οι Βρετανοί, κι αυτό σημαίνει μεταξύ άλλων ότι στο σπίτι σου έχεις δικαιώμα να νοιώθεις όπως ακριβώς σου βγαίνει, χωρίς να φοβάσαι μην χαρακτηριστείς ιδιότροπη κλπ. Εγώ δηλαδή δεν μπορούσα να είμαι τόσες ημέρες με κάποιον επισκέπτη στον ίδιο χώρο, τέρμα. Αυτό δε που περιγράφεις για την πεθερά σου εμένα θα με είχε τρελάνει κυριολεκτικά. Συμφωνώ κατ'αρχάς με την Α-μπά, ότι είναι θέμα συνεννόησης με τον άντρα σου, όμως, από την άλλη, παράλληλα με τις προσπάθειες να τα βγάλετε άκρη στο συγκεκριμένο ζήτημα, δεν παύει να είναι και δικό σου σπίτι. Ξέρεις, τα όρια μπαίνουν πάντα δύσκολα, πάντα δυσαρεστώντας κάποιον. Εγώ στη θέση σου θα ενημέρωνα τον άντρα μου για τις προθέσεις μου και μετά θα της έλεγα στα ίσια ότι θα πρέπει να συνεννοείται μαζί μας πριν κανονίσει ταξίδι, κι επίσης ότι καλύτερα να καθόταν και λίγο λιγότερο. Τώρα αν σε γράψει κανονικότατα, τότε με τη συνεργασία του άντρα σου θα πρέπει να της εμποδίσετε την πρόσβαση.