Λοιπόν δύο επισημάνσεις: Προέρχομαι από τις τάξεις των ειδικών δυνάμεων, έχω εκπληρώσει τη θητεία μου το 1993 ως στρατεύσιμος λοχίας καταδρομών. Στο στρατό πάντα υπάρχει μια τάση αντίδρασης που εκδηλώνεται βλακωδώς, σε διάφορα επίπεδα. Τι σημαίνουν τα δύο: (α) Η ενέργεια των 19χρονων είναι ηλιθιότητα και δεν πρέπει να της δοθεί η έννοια του ... εθνικού κινδύνου. Απλοί νεοσύλλεκτοι, το γραφείο πληροφοριών ούτως ή άλλως τους γνώριζε, προορίζονται για αγγαρείες, δεν είναι αυτοί που σηκώσουν το βάρος μιας πολεμικής ενέργειας. (β) Διάφοροι ζητούν παραδειγματικές ποινές και διερωτώνται ... πώς μπήκαν τα κινητά στο κέντρο, όπερ απαγορεύεται. Κινητά υπάρχουν παντού στο στρατό και στα κέντρα εκπαίδευσης, δεν ανήκουν στη Διεύθυνση Ειδικών Δυνάμεων για να τους λιώσουν μπαίνοντας. Εξοντωτικές ποινές για κάτι τέτοιο είναι αδικαιολόγητες, ένα τσούρμο ανόητοι δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται με στρατιωτικές φυλακές, γιατί θα γυρίσουν στην κοινωνία επικίνδυνοι ενώ δεν είναι. (γ) Θα πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε αποκλειστικά επαγγελματικό στρατό, αν δεν μας αρέσουν -που δεν μας αρέσουν- τέτοιες εικόνες. Υπάρχει ανάγκη εξειδίκευσης και συνέπειας που δεν μπορούν να δείξουν πια στην πλειοψηφία τους οι στρατεύσιμοι, για διαφορετικούς λόγους και λόγω καταγωγής κάποιοι. Και (δ) κάτι τελευταίο για την αντίδραση: στην πρωινή ανάκρουση του εμβατηρίου για τη σημαία, κάποιες παλιοσειρές χόρευαν και στις μοίρες καταδρομών ... οι ίδιοι που θα σκοτώνονταν πρώτοι για τη σημαία αν συνέβαινε ένα πολεμικό επεισόδιο