Δε χτυπάω πάντα εισητήριο. Όχι γιατί δεν θέλω αλλα γιατί δεν εχω.Ειμαι άνεργη από Σεπτέμβριο κ ειναι φορές που δε τη παλεύω πραγματικά.Οπότε μπορω χτυπάω.Το επόμενο σκηνικό εγινε την Παρασκευή στις 13:30 το μεσημερι μέσα στο 608, έξω από τη Βουλή.Μπαίνει από την αφετηρία μια κοπέλα, δε χτυπάει εισητήριο κ μετα από ένα τέταρτο ανοίγει η πόρτα και μπαίνουν 2 ελεγκτές.Την πιάνει ο ένας-ευγενικά δε μπορω να μπω- τηςζηταει στοιχεια, αυτή δε δίνει. Ζητάει να γίνει στάση "στις κλούβες άνοιξε οδηγε", ενώ φυσικά αυτή του λέει κλασσικά συγνώμη δε το ξανακάνω και αρνείται ν κατέβει.Γίνεται στάση έξω απο τις κλούβες στη Βουλή, άνοιγε η πόρτα κ η κοπέλα προσπαθεί ν το σκάσει...Πάει ν περάσει τα κάγκελα, δε τα καταφέρνει και περνάει απέναντι τον δρόμο που περνάνε τα αυτοκίνητα. Σκάει πάνω σε διερχόμενο ταξί που τρεχει, την κανει τούμπα αερα κ την πεταει στο δρόμο. Η κοπέλα σηκώνεται εμφανώς χτυπημένη, το παρμπρίζ του ταρίφα σπαραλια κ από κει κ πέρα δε ξερω ν σας πω....Απλά σκέφτομαι αν αξίζει να σκοτωθείς για 1.40 και αν κ οι ελεγκτές που οριοντουσαν μετα "πιαστη πιαστη" μήπως να άφηναν στην ακρη όλο αυτό της καταδίωξης του...εγκληματία...