Kαλή μου Ιόλη!!!Aχ πόσο σε νοιώθω...been there, done that......και στη πραγματικότητα δεν είμαι σίγουρη ότι έφυγα ολότελα από αυτή την κατάσταση...Νομίζω ότι όλοι εμείς που έχουμε περάσει από τους πανικούς, μας ακολουθεί για πάντα μία σκιά..μια μικρή σκιά, ένας μικρός μικρός φόβος, κόκκος φόβου, που περιμένει στη γωνία με αγωνία να πυροδοτήσει ακόμη έναν πανικούλη...ξέρεις...στα δύσκολα.Αλλά το ξεπερνάμε αργά ή γρήγορα. Σε διαβεβαιώ!Στον καθένα κάτι διαφορετικό "ανοίγει" την πόρτα της αποθεραπείας, της λύτρωσης. Άλλοι βρίσκουν παρηγοριά στο να γνωρίζουν ότι και άλλοι πολλοί, μα πάρα πολλοί, άνθρωποι το περνάνε (ανεξαρτήτου κοινωνικής κατάστασης, οικονομικής, ηλικίας, φύλου, ευφυίας κτλ.), άλλοι βρίσκουν παρηγοριά στα ηρεμιστικά (δεν τα συνιστώ για συχνή χρήση λόγω του γνωστού εθισμού, άσχετα αν κουβαλούσα πάντα μαζί μου κανά δυό ζαναξ για τα δύσκολα, συγκεκριμένα δεν έφευγα από το σπίτι χωρίς να έχω στη τσάντα μου, ακόμη μου φαίνεται ότι έχω ;) ), άλλοι κάνουν ψυχοθεραπεία (εννοείται ότι έκανα, απαραίτητο κατά εμέ, προχώρα σε θέλει όλη η χώρα), άλλοι δοκιμάζουν βοτάνια τύπου ανθοϊάματα BACH (εννοείται ότι δοκίμασα, δεν είν' κακά), άλλοι κόβουν το καφέ, το τσιγάρο, το αλκοόλ, το φαί (ας βγει και κάτι θετικό από αυτή τη φάση!!), ξεκινάνε περπάτημα (βοηθάει guarantee) ή γενικότερα γυμναστική και άλλα και άλλα.ΠΑΝΙΚΟΣ=απεγνωσμένη προσπάθεια του σώματος και της ψυχής για αλλαγή προς το καλύτερο. Στη δικιά μου περίπτωση νομίζω ότι η γιατρειά ήρθε γιατί με έμαθαν να του αφήνομαι, τον έβλεπα να έρχεται, τα λεγόμενα προεόρτια, (καθημερινά εεε για μήνες, τουλάχιστον 2 φορές την ημέρα, είτε ήμουν μόνη είτε με παρέα) και χαλαρή (όσο χαλαρός μπορεί να υπάρξει άνθρωπος που περνάει πανικούς) του έλεγα "έλα λοιπόν σκότωσέ με, κάνε με ότι θες" ...και μάντεψε δε με σκότωσε ποτέ ...γιατί ο πανικός μόνο σε πανικοβάλει, δεν μπορεί να σου κάνει μεγαλύτερο κακό. Περίμενα λοιπόν το τεταρτάκι μου να κορυφωθεί, να με πιάσουν τα ρίγη μετά (κροτάλισμα στη μασέλα και τρέμουλο τρελλό) και να με αφήσει ήσυχη...μέχρι την επόμενη φορά που θα ερχόταν να μου δείξει "το φοβερό του πρόσωπο". Έμαθα να κάνω καθημερινά χαλάρωση, πριν την χρειαστώ, γιατί εκείνη την ώρα δεν πολυπιάνει τίποτα...παρά μόνο αν έχεις εκπαιδευτεί πολύυυυ (φοβερός ο ψυχολόγος Νικήτας Καυκιός σε αυτό, τσέκαρε το site http://www.psyche.gr/agchodis.htm και την χαλάρωση του στο γιουτιούμπι https://www.youtube.com/watch?v=d3ZBxEkOXvc). Έμαθα να ΑΚΟΥΩ τις σκέψεις μου, γιατί πίστεψέ με, σκέφτεσαι πολύ εκείνη την ώρα, την λίγο πριν, και ακριβώς αυτές οι μαύρες σκέψεις είναι που προσκαλούνε τον βρικόλακα σπίτι, ειδάλως δεν έχει εξουσιοδοσία να καλεστεί από μόνος του, (ομορφιές του τύπου είμαι άσχημη, είμαι χοντρή, είμαι αποτυχημένη, είμαι άτυχη, είμαι κακή μάνα, ξέρεις όλα όσα μπορεί να σκέφτεσαι και εσύ ίσως λίγο πριν σε "χτυπήσει") και να τις κόβω ΜΑΧΑΙΡΙ...με την εξής φράση "Δηλαδή τώρα ΤΙ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΕΤΣΙ???"Και πράγματι: Όχι δεν είμαι άσχημη (για κάποιους είμαι και όμορφη, σάμπως και αρέσουμε όλοι σε όλους...), όχι δεν είμαι χοντρή (είμαι ζουμπουρλού, άσε που δε μου αρέσουν και οι αδύνατοι), όχι δεν είμαι αποτυχημένη (και δουλεύω και εκτιμάται και η δουλειά μου), δεν είμαι άτυχη γιατί ζω και βασιλεύω (τζάμπα έβαλα αυτό το nickname???), δεν είμαι κακή μάνα γιατί μεγαλώνω ένα παιδί και κάνω ότι καλύτερο μπορώ και ακόμη περισσότερο...Αν δεν σε δεχτείς, δε σε αγαπήσεις Ιόλη μου δε γίνεται...Διάβασε, ασχολήσου με σένα, προσπάθησε να περνάς καλά κάνοντας μονάχα ότι σε ευχαριστεί, προσευχήσου τώρα είναι η ώρα...ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ στο υπογράφω...θα φτάσει και για σένα η ώρα που θα είναι μιά κακή ανάμνηση, θολή, σαν ένα κακό όνειρο που πέρασε και πάει, και ξημερώνει.Μέχρι τότε, υπομονή και κουράγιο!!!Σε φιλώ και μια μεγάλη αγκαλιά :)
