Εχει τελευταιως προκυψει μια ταση την οποια,δυστυχως, υποχρεωθηκα εκ των πραγματων να υιοθετησω και εγω ο ιδιος.Η αναρτηση σχολιων διατυπωμενων οχι με αναφορα σε συγκεκριμενα προσωπα και πραγματα,αλλα γενικως και αοριστως.Στην ζωη μου ,λοιπον,διαπιστωσα οτι καποιες "ομαδες" ατομων αποτελουνται απο αηθεις,απεχθεις,και συχνα επικινδυνους -για τους αλλους-ανθρωπους.Μια απο τις χειροτερες αποτελειται απο εκεινους οι οποιοι ,εναντι καποιας αμοιβης,θα κανουν,η θα πουν,οτιδηποτε.Θα ψευσθουν,θα παραπλανησουν,θα διστρεβλωσουν,θα συκοφαντησουν,θα εξαπατησουν, με συνεπεια και συνεχεια, προκειμενου να υπηρετησουν αποτελεσματικα τους στοχους του εργοδοτη τους.Η πολιτικη(και οχι μονον αυτη...) βριθει απο ατομα αυτης της κατηγοριας.Τα ατομα αυτα ενεργουν χωρις να αισθανονται τον παραμικρο ενδοιασμο,επιφυλαξη,ντροπη η τυψεις.Καποτε τους απεχθανομουν απιστευτα.Απο τα βαθη της ψυχης μου.Και τους θεωρουσα τον "πατο του βαρελιου" καθε πολιτισμενης κοινωνιας.Με την παροδο του χρονου ομως,και ειδικα οταν εισηλθα στην "τριτη ηλικια", τα συναισθηματα μου αρχισαν να αλλαζουν.Οχι οι αποψεις μου,τα συναισθηματα.Και η αποστροφη η αναμικτη με οργη μετετραπη σε λυπη,σε οικτο.Διοτι δεν μπορεις,ως ωριμος ανθρωπος,να εξακολουθεις να εισαι οργισμενος με καποιους οι οποιοι κανουν το μονον το οποιο γνωριζουν για να εξασφαλισουν το μεροκαματο.Την επιβιωση.Υπηρετουν.Καποιον αλλον.Κανοντας οτιδηποτε αυτος απαιτει απο τους ιδιους.Ισως,μαλιστα,οταν ξεκινησαν να κανουν αυτη την "δουλεια" να μην αισθανοντουσαν καλα.Να ειχαν προβληματα,ηθικα η και ψυχολογικα.Με την παροδο του χρονου ομως αυτα ξεπερασθηκαν.Επικρατησε η συνηθεια.Οπως συμβαινει σε οσους εργαζονται σε δυσοσμο περιβαλλον,οπως σε βυρσοδεψεια,η στην διαχειριση αποριμματων.Το συνηθιζουν.Και οχι απλα δεν τους ενοχλει,πλεον,αλλα το θεωρουν και απολυτως φυσιολογικο.Και συνεχιζουν ακωλυτα.Οπως αλλωστε ελεγαν και οι αρχαιοι ημων προγονοι,"αναγκα και Θεοι πειθονται".
