Θα έλεγα το αντίθετο: αν γράφεις μυθιστόρημα (ή εξομολόγηση) όλα έχουν να κάνουν με σένα και εμείς είμαστε το κέντρο του κόσμου. Στον πραγματικό κόσμο και την πραγματική ζωή πρέπει να σκεφτόμαστε και τους άλλους ανθρώπους που αφήνουμε γύρω μας.