Το μεγάλο πρόβλημα, με αυτές τις περιπτώσεις, είναι ότι συχνά πέφτεις στην παγίδα να πιστεύεις λανθασμένα ότι εσύ θα είσαι αυτή που θα τον σώσει από τον εθισμό του. Ότι ο έρωτας που θα του δείξεις θα τον κάνει να σταματήσει. Ανδρας/γυναίκα δεν έχει σημασία, αν και μάλλον αυτό συμβαίνει πιο συχνά στο γυναικείο μυαλό.Ο εθισμένος, μόνο ο ίδιος μπορεί να σώσει τον εαυτό του, μόνο εκείνος μπορεί να πάρει την απόφαση αυτή, και γενικώς, μην χαϊδευόμαστε βρε παιδια, αν θέλουμε να γίνουμε σωτήρες, ας πάμε σε φιλανθρωπική οργάνωση, μην το εντάσσουμε στις σχέσεις.Και δεν είναι μόνο το θέμα του να είσαι νούμερο 2, μη σου πω ότι αυτό είναι το λιγότερο σε σχέση με τα υπόλοιπα. Και μόνο το γεγονός ότι ο εθισμένος στον τζόγο θα σε ξεζουμήσει, ψυχικά και οικονομικά (σιγουράκι τρελό), δεν πρόκειται-εννοείται-να μπορέσεις ποτέ να βασιστείς πάνω του για το πιο απλά και αυτονοήτα, πχ, πήγαινε να αγοράσεις πράγματα από το σουπερμάρκετ να φάμε, αγάπη μου πρέπει να πληρώσουμε την ΔΕΗ και άλλα τέτοια, αρκεί... Δηλαδή σε πρακτικά πράγματα και μόνο...Όσο για το ψυχικό κόστος, είναι αρκετό ότι ένας με σοβαρό εθισμό είναι σίγουρο ότι θα μπλέξει με εκμεταλλευτές/τυχοδιώκτες, που θα φοβάσαι ότι θα εμφανιστεί ο Ταδόπουλος σπίτι σου, που θα τρέχεις να τον μαζέψεις από τα καζίνο και τα προπατζίδικα.... Γιατί να το κάνεις αυτό στον εαυτό σου;