Πολύ καλό άρθρο και εξίσου ενδιαφέροντα, μέσα στην τραγικότητά τους, τα σχόλια. Έχω κι εγώ προσωπικές εμπειρίες από bullying, ομολογουμένως ηπιότερες από κάποιες που κατέθεσαν παραπάνω τα παιδιά, οπότε δεν θα γράψω κάποια από αυτές. Αυτό που πιστεύω είναι πώς καταρχάς εάν οι γονείς ήταν κοντά στα παιδιά τους, τότε τα ίδια τα θύματα bullying θα απευθύνονταν στους γονείς τους αμέσως μετά τα πρώτα περιστατικά. Όμως, ειδικά στην περίπτωση ομοφυλοφιλίας, τα παιδιά εκβιάζονται να υποφέρουν το bullying, τη χλεύη και τη βία, ακριβώς επειδή οι συμμαθητές τους τούς απειλούν ότι θα αποκαλύψουν τα πάντα στους γονείς τους. Σε δεύτερο επίπεδο φταίνει οπωσδήποτε οι καθηγητές, οι οποίοι στην Ελλάδα δεν είναι εκπαιδευτικοί αλλά δημόσιοι υπάλληλοι, αγροίκοι και καφενόβιοι, με αντίστοιχες ιδέες φυσικά (δε μιλάω για όλους αλλά για την πλειονότητα). Οι εκπαιδευτικοί θα έπρεπε να υποστηρίζουν τα παιδιά, το σεβασμό και την ισότητα και φυσικά να παρεμβαίνουν με πολύ αυστηρό τρόπο όταν διαπιστώνουν ποιοί είναι οι νταήδες και να τους τιμωρούν παραδειγματικά.Για να μη σας κουράζω, θεωρώ ότι το βασικό επίπεδο του κοινωνικού Μικρόκοσμου ενός παιδιού (Οικογένεια-Καθηγητές-Σχολείο) είναι αυτό που έχει την βασική ευθύνη.Από εκεί κι έπειτα, όταν σειρές όπως το Glee, που προάγει το σεβασμο και καυτηριάζει περιπτώσεις bullying, λογοκρίνεται, τότε ακόμα σε αυτή τη χώρα δεν έχουμε καταλάβει τίποτε απολύτως.