Εμένα να με συγχωρείτε, αλλά δε βρίσκω το τραγούδι αριστουργηματικό. Εκφράζει απλά τις φιλοδοξίες όσων ήρθαν τότε στα πράγματα για να μας οδηγήσουν στα σημερινά χάλια. Την αισιοδοξία του λαμόγιου που περιμένει το Σημίτη να φτιάξει το χρηματιστήριο για να κονομήσει. Τη λύσσα του απατεώνα που θα βάλει τελικό νι στο μεζεδοπωλείο του για να πουλάει σάπια κρέατα για γκουρμέ πιάτα σε συσκευασία των 7 γραμμαρίων.Από την άλλη, δε θεωρώ το Σαββόπουλο συνυπεύθυνο για την ακροδεξιά στροφή της κοινωνίας, οπισθοδρομικοί, εθνικιστές και μισαλλόδοξοι ήμασταν πάντα, και τότε που ο Σ. ενοχλούνταν από αυτό και τότε που υπερθεμάτιζε στη Βαλκανική μας καφρίλα. Το μόνο που ελπίζω είναι να προλάβω να γεράσω. Να μην πεθάνω από την πείνα ή την κακή υγεία που μας υπόσχονται οι σημερινοί φίλοι του Σ. που μας κυβερνάνε, να μη με σφάξουν οι χρυσαυγίτες ή οι μπάτσοι. Για να περάσουν αρκετά χρόνια ώστε να μπορώ να απολαύσω το τραγούδι ως τραγούδι και όχι ως συμπαραδήλωση. Όπως ακριβώς ακούμε σήμερα το «Θα ξανάρθεις», χωρίς να πηγαίνει το μυαλό μας στο βασιλιά. Και τότε να μπορώ να ξέρω αν πραγματικά μου αρέσει.