Aυτό που δεν μας λέει είναι ότι τον καιρό που 15 εκατομμύρια ανατολικογερμανοί παρακαλούσαν για δουλειά έναντι πινακίου φακής εξαιτίας της μαζικής ανεργίας μετά την κατάρρευση του καθεστώτος, η συγκράτηση των μισθών ήταν φυσικό επακόλουθο, όχι κάποιο κατόρθωμα.Για να μη μιλήσουμε για μερικά ακόμα εκατομμύρια ανατολικοευρωπαίους που ζούσαν πάνω στα σύνορα με τη Γερμανία. Και πόσο εύκολο ήταν για τον γερμανό βιομήχανο να πει "αν δεν ρίξετε τους μισθούς εδώ, θα πάω το εργοστάσιο στην Πολωνία ή τη Σλοβακία" (και πολλοί δεν το είπαν μόνο, το έκαναν κιόλας)Προφανώς δεν υπήρχε κανένας άλλος λόγος να μπουν μαζικά δέκα χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004, δυναμιτίζοντας τις πολιτικές της ισορροπίες αλλά εξυπηρετώντας τα συμφέροντα της γερμανικής βιομηχανίας για φτηνά εργατικά και νέες αγορές.