ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΑ ΝΕΑ, 8 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2014ΣΧΟΛΙΟ ΑΛΛΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΈλληνας της Γερμανίας Στην Γερμανία δεν υπάρχει ένας ενιαίος κανονισμός (δηλαδή δεν υπάρχει ομοσπονδιακός νόμος) και εξαρτάται από τον κλάδο (Numerus Clausus), αλλά και από το πανεπιστήμιο. Υπάρχει η έκφραση Dauerstudent που σημαίνει ότι κάποιος σπουδάζει πολλά χρόνια. Δεν είναι επίσης κάτι σπάνιο να διακόψεις τις σπουδές και να τις συνεχίσεις εκεί όπου σταμάτησες. Υπάρχουν π.χ. μητέρες που σταμάτησαν τις σπουδές όταν γεννήθηκε το πρώτο τους παιδί και συνεχίζουν τις σπουδές μετά την ενηλικίωση των παιδιών τους (δηλαδή μετά από 17 χρόνια). Υπάρχουν και περιπτώσεις ανθρώπων που σπούδαζαν συνεχώς σαράντα χρόνια. Ένας φοιτητής Φυσικής διεγράφη μετά περίπου σαράντα χρόνια (ήταν 62 ετών), προσέφυγε στη δικαιοσύνη και το πανεπιστήμιο υποχρεώθηκε να τον εγγράψει πάλι. Γνωρίζω επίσης προσωπικά έναν φοιτητή ιστορίας που είναι στο 44ο εξάμηνο και περνάει κάθε δύο τρία χρόνια ένα μάθημα. Προβληματικό γίνεται μόνο αν ο κλάδος των σπουδών καταργηθεί στο αντίστοιχο πανεπιστήμιο. Αλλά και τότε μπορεί κάποιος να συνεχίσει τις σπουδές σε άλλο πανεπιστήμιο (σε παρεμφερές αντικείμενο), αν το επιθυμεί. Μπορεί επίσης κάποιος να αρχίσει να σπουδάζει στα ενενήντα του. Σπάνια περίπτωση, αλλά υπάρχουν και τέτοιες περιπτώσεις. Εγώ προσωπικά δεν μπορώ να καταλάβω το μένος εναντίον των "αιώνιων φοιτητών", αφού δεν στοιχίζουν τίποτα στο κράτος και δεν προξενούν κανένα πρόβλημα στη λειτουργία του πανεπιστημίου. Τα ελληνικά πανεπιστήμια μπορεί να έχουν προβλήματα, αλλά γι΄ αυτά δεν φταίνε οι "αιώνιοι φοιτητές". Και οι "αιώνιοι φοιτητές" θα ελαττώνονταν, αν κάποιος είχε τη δυνατότητα να διακόψει τις σπουδές και να τις συνεχίσει μετά από ορισμένα χρόνια, αφού ενδιάμεσα δεν θα ήταν εγγεγραμμένος στο πανεπιστήμιο, αλλά αυτό αφορά περισσότερο τη στατιστική και λιγότερο την ουσία. Και για να σπουδάσεις στην Γερμανία χρειάζεται όσο διάβασμα χρειάζεται και στην Ελλάδα.