Παρακολουθώ με ενδιαφέρον τη σκέψη σας, αλλά δεν μπορώ να τη δεχτώ με τίποτα. Καταλαβαίνω την ιεράρχηση των αναγκών, πρώτα τρέφουμε έναν άνθρωπο και μετά τον μορφώνουμε, όμως, μην πάτε πολύ μακριά, δείτε που οδηγούμαστε σήμερα χωρίς πολιτισμό. Και δεν είναι πολυτέλεια η τέχνη, είναι ανάγκη.
