Συμφωνώ ότι σε όλες τις χώρες του κόσμου υπάρχουν εξετάσεις και ότι οι εξετάσεις δεν είναι από μόνες τους κακές.Όμως, όλοι συμφωνούμε στο ότι συγκεκριμένα οι πανελλήνιες είναι με ένα τρόπο δομημένες που μαζί με τις αντιλήψεις του ευρύτερου κοινωνικού περιβάλλοντος γίνονται αφόρητες αλλά και καταστροφικές για τους μαθητές. Η ύλη(που πρέπει να απομνημονεύεται σαν ποίημα), ο τρόπος εξέτασης και το ότι 2 εβδομάδες θεωρούνται αρκετές και μοναδικό κριτήριο για την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο δεν είναι κάτι που θα έπρεπε να αλλάξει;;Στο εξωτερικό-στις περισσότερες χώρες τουλάχιστον- οι εισαγωγικές εξετάσεις δεν αποτελούν το μοναδικό τρόπο με τον οποίο προσπαθείς να εισαχθείς σε κάποιο πανεπιστήμιο..Εκεί παίζει ρόλο και η συνέντευξη που δίνεις όπως και οι βαθμοί σου στα σχετικά με τη σχολή που θες μαθήματα, ίσως κάποια μαθήματα επιλογής που είχες πάρει και δείχνουν το ενδιαφέρον σου για κάποιο αντικείμενο,εξωσχολικές δραστηριότητες και ενδιαφέροντα..Σίγουρα και οι εξετάσεις θεωρούνται σημαντικές αλλά δεν είναι οι μόνες από τις οποίες κρίνεσαι..Εδώ έχει παραγίνει το κακό..Χάνεις ένα χρόνο από τη ζωή σου πάνω από τα βιβλία σου για να καταλήξεις ουσιαστικά να μην έχεις μάθει σχεδόν τίποτα...Διαβάζεις μόνο για το κυνήγι ενός αριθμού και όχι για να μάθεις,για να ανοίξεις του ορίζοντές σου.Λες για το περιβάλλον του παιδιού και την οικογένειά του..Συμφωνώ απόλυτα αλλά αυτό είναι ένα κομμάτι του γενικότερου προβλήματος που δημιουργεί αυτός ο θεσμός...Πολλοί γονείς καταπιέζουν τα παιδιά τους είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα..Εκείνα ,δε, αντιδρούν διαφορετικά το καθένα ανάλογα τον χαρακτήρα..Το συγκεκριμένο παιδί μπορεί να δέχονταν απίστευτη πίεση αλλά και να είχε ψυχολογικά προβλήματα που να συνδέονται με τον φόβο και την αγωνία για το μέλλον, την προσωπική επιτυχία κλπ. Αν μεγαλώνεις με το άγχος να είσαι καλός στις σχολικές επιδόσεις και να μην είσαι χειρότερος από τους άλλους δεν θες και πολύ να κλατάρεις..Οι πανελλήνιες για το παιδί αυτό να ήταν απλά το κερασάκι στην τούρτα..Είχα την τύχη να δουλέψω με παιδιά και να μιλήσω με γονείς και μαθητές.Πολλοί αγωνιούν για το μέλλον των παιδιών τους από τα 3-4 χρόνια!Μιλάμε για τραγικές καταστάσεις...Να πέφτουν πάνω από το παιδί τους με αγωνία μήπως δε μάθει να λέει το ρ έγκαιρα, μήπως δε μάθει να ζωγραφίζει καλά, μήπως δε μάθει να διαβάζει από τα 5(μη μείνει πίσω σε σχέση με τα άλλα παιδιά)..Και μετά έρχεται το δημοτικό και το κυνήγι των ξένων γλωσσών,των μουσικών οργάνων, των αθλημάτων επειδή το κάνουν όλοι...Μετά ακολουθεί το γυμνάσιο και οι νουθεσίες για καλύτερη απομνημόνευση ώστε να εξασκηθούν τα παιδιά για τις πανελλήνιες...Γιατί αυτό έχει σημασία από τα 13,οι πανελλήνιες...Και να'σου τα "14 ο Κωστάκης και σε αυτό το τρίμηνο...τι θα κάνει αύριο μεθαύριο που θα δίνει για να περάσει στο πανεπιστήμιο;"... Αυτό που θέλω να πω ότι αυτός ο θεσμός είναι αφόρητος και πρέπει να αλλάξει...Πάντα θα εξεταζόμαστε αλλά δεν γίνεται να κρινόμαστε από 3 ώρες στο κάθε μάθημα.
