Το αν θα γεννηθει ενα ατομο το οποιο θα φερει νοητικες ή σωματικες ανωμαλιες μπορουμε να το ξερουμε απο πολυ νωρις με τους προγεννετικους ελεγχους. Και με αυτον τον τροπο να αρχισει η θεραπεια απο το εμβρυικο σταδιο.Η γνωμη μου πανω στο θεμα, γνωριζοντας οτι υπαρχουν πολλες γονιδιακες/χρωμοσωμικες ανωμαλιες, εκ των οποιων το ατομο εχει πολυ περιορισμενο και κακης ποιοτητας χρονο ζωης, ειναι να διακοπτεται η κυηση. Σε αρκετες απο αυτες τις περιπτωσεις, για να σου δωσω να καταλαβεις, τα ατομα υποφερουν απο τρομερους πονους και πεθαινουν σε παιδικη ηλικια. Δεν βλεπω λοιπον τον λογο, να μενουμε απραγοι και να φερνουμε στον κοσμο ενα ατομο, το οποιο ειναι καταδικασμενο απο την φυση του..Υ.Γ. Τονιζω και παλι οτι μιλαω για τις εξαιρετικα σπανιες περιπτωσεις, οπου το ατομο δεν ζει. Υποφερει. Υπαρχουν και αλλες πιο ηπιες ομως ανωμαλιες.