Είναι αξιοθαύμαστο πως οι εργαζόμενοι στο Μέγαρο, παρά το γεγονός πως δε λειτουργούσαν ποτέ με όρους Δημοσίου, δεν είχαν επιβαρύνει ποτέ τον κρατικό προυπολογισμό, (αν και το κράτος είχε δείξει μια παράξενη εμμονή να τους επιχορηγεί και δηλώνει εγγυητής των πεντακάθαρων δανείων τους), είχαν κερδίσει τη θέση τους αξιοκρατικά και σε καμμία περίπτωση με γνωριμίες, δεν ήταν σε καμμία περίπτωση μερός παιχνιδιών πολιτικής/καλλιτεχνικής διαπλοκής και συμφερόντων, με γενναιότητα ενώνουν τη φωνή τους με τους άλλους συναδέρφους τους από Οργανισμούς, φορείς, ορχήστρες που πλήττονται κι αυτοί από την κυβερνητική αναλγησία.