Μιλάμε για κάτι πολύ συγκεκριμένο: ο Παναγόπουλος ως διευθύνων της ΕΡΤ έδωσε τα ευρώ με τη σέσουλα σε Λυριτζή-Οικονόμου και Τσαπανίδου (και όχι μόνο) και στη συνέχεια την έκαναν όλοι μαζί για Φάληρο. όσο ήταν στην ΕΡΤ δικαιολογούσαν τις εξωφρενικές αμοιβές τους με το υφάκι "τόσο πουλώ τον εαυτό μου" και τις χαμηλές τηλεθεάσεις τους με το στυλάκι "δεν κάνουμε κατινιές για τηλεθέαση, αλλά σοβαρή δουλειά". Στον Σκάι ξεκινήσανε το κοσκινάκι "οι κρατικοδίαιτοι της ΕΡΤ" και τη λατερνίτσα "γεμίσαμε στους εισαγγελείς". Ο άλλος αστέρας Τζώνυ Καλημέρης πηγαινοερχοταν (οπως και άλλοι) μεταξύ ιδωτικών καναλιών και ΕΡΤ παίζοντας το έργο: "όταν είμαι στην ΕΡΤ είμαι άνθρωπος που πιστεύει στην αξία του πολιτισμού και τα ιδιωτικά είναι ρηχά και μπανάλ, όταν είμαι στην ιδιωτική πανηγυρίζω που παίζω μέσα σε ένα περιβάλλον που ανταμοίβει τους άξιους και όχι τους κομματικούς εγκάθετους". Γιατί δεν μπορείτε να παραδεχθείτε ότι και στο δημόσιο και στο ιδιωτικό τομέα έχουμε μια ακριβή αντανάκλαση του ποιοί είμαστε και πώς ενεργουμε;