Α στο "κατηχητικό" που πήγαινα εγώ και ήταν τίνγκα στους κομμουνιστές μας διάβαζαν λίγη Άλκη Ζέη, λίγη Ζωρζ Σαρρή, κάτι λέγανε για μια Μέλπω Αξιώτη, το αγαπημένο μου ήταν η "Φλογερή καρδιά του Ντάνκο" ενός Μαξίμ Γκόρκι, πηγαίναμε σε πορείες ειρήνης και η αγαπημένη μου ηρωίδα ήταν η μικρή αμερικάνα που έγινε σύμβολο της φιλίας και της ειρηνικής συνύπαρξης των λαών, η Σαμάνθα Σμιθ. Έγινα μεγάλο κωλοπαίδι.
