Δεν καταλαβαίνω γιατί αναστατώνονται ορισμένοι (ακόμα και μέσα στη lifo.gr) με τις κρεμάλες στο Σύνταγμα. Σίγουρα, έχουν κακό design (lol), αλλά συμβολίζουν μια επιθυμία υπαρκτή, συλλογική και δίκαιη: να τιμωρηθούν οι ένοχοι. Όπως έγραφα και τις προάλλες, αυτό για μένα είναι πρωταρχικό, για να αποκτήσει νόημα το (ευχάριστο) πηγαινέλα στην πλατεία. Καλή η αγανάκτηση, καλύτερη η διακαιοσύνη.
Ακούω ήδη ότι προγράφουν μυστικά τον Άκη Τσοχατζόπουλο. Φαντάζομαι θα ξαναγίνουν τα γνωστά με το Βατοπέδι, τη Siemens κ.λπ.: δίκες, λόγια, αναμονή, λύπηση, λήθη, αθώωση. Τουλάχιστον, όμως...
Βέβαια ελπίζω την μέρα που η υπόθεσή του θα μπαίνει στο αρχείο (μια ζεστή μέρα διακοπών πιθανότατα, που ο κόσμος θα κάνει μπάνιο μπουχτισμένος από την παλιοκατάσταση) να ξαναβγούν τα πλήθη στις πλατείες. Αγανακτισμένα, έξαλλα. Κι ελπίζω οι καλοί κύριοι με τις κρεμάλες και τον πόθο δικαιοσύνης να εμφανιστούν ξανά. Εστω χαμογελώντας σκανταλιάρικα, όπως σε αυτη τη φωτογραφία που τους έβγαλα, με σχετική συγκατάβαση, χθες το απόγευμα στο Σύνταγμα.
Οπότε, ας το δούμε θετικά: στη ρίζα των ικριωμάτων φυτρώνουν, υποτίθεται, τα παθανθή, ποτισμένα από το σπέρμα των κρεμασμένων.
(Θα ζήσουμε Παράξενη Άνοιξη!)
Διαβάστε ακόμα: Θέλω να δω Υπουργούς στη φυλακή
Y.Γ. Με ένα περίεργο τρόπο, το επεισόδιο με τις κρεμάλες μού θύμισε αυτή τη σκηνή από την ''Εβδομη Σφραγίδα''