Το ραντεβού μας με τον Έλμο είναι Πέμπτη μεσημέρι σε μια τεράστια αλάνα στα Σπάτα. Ο Έλμο ζει με δυο γεράκια, δυο σκυλιά, την γυναίκα του και την ενάμιση μηνών μπέμπα τους. Όταν τον γνώρισα, τον έβαλα να μου υποσχεθεί πως θα με πάρει μαζί του σε μια πτήση και πως θα μου πει όλα όσα ενέχει η συμβίωση με δυο αρπακτικά πτηνά. Έτσι και έγινε.
Ανοίγει το πορτ-μπαγκάζ και παίρνει στο γάντι του την θηλυκιά. Εκείνη στέκεται αγέρωχα και βγάζει κάτι ήχους σαν τα μωρά που γκρινιάζουν. Το φτέρωμά της είναι μπεζ και σχηματίζει σε διάφορα σημεία καφέ καρδιές. Τον ρωτάω πώς την λένε. «Δεν τα βαφτίζουμε τα γεράκια. Όνομα δίνεις σε κάποιον για να τον καλέσεις. Το γεράκι δεν είναι οικόσιτο ζώο για να το καλέσεις. Είναι ο αρσενικός και η θηλυκιά. Έτσι τους λέμε» μου λέει και τοποθετεί τον πομπό στην θηλυκιά.