Disappointing
(...) Ηταν λίγο πριν βραδιάσει εντελώς, ακροβατήσαμε στον ιμάντα που κάποτε μετέφερε τα υλικά και φτάσαμε στο φάρο. Ανεβήκαμε από τη στενή ελικοειδή σκάλα στην κορυφή. Το κόκκινο φως σάρωνε τα γκράφιτι. Τόσα ονόματα, τόσοι όρκοι, τόσες καρδιές χαραγμένες με κλειδιά, μισοσβησμένα απ' το αλάτι! Κάποιος που το 1972 πίστευε ότι θα σ' αγαπάει αιώνια, αλλά το αιώνια κόπηκε απότομα στα τζουρά του «La Luna». Ενας άλλος, που ήταν ποιητικός όπως εσύ, αλλά τον πρόδωσαν τα νεφρά του. Κάποιος που θα σε ξεγράψει για έξι χιλιάδες ευρώ τον άλλο μήνα. Άνθρωποι που κάποτε είδαν εδώ όπως εμείς τη θάλασσα, το «Σούπερφαστ2» να μπαίνει με χαμηλή ταχύτητα στο λιμάνι κι έκαναν σεξάκι με γλυκόλογα, νομίζοντας πράγματα.
Χαράξαμε κι εμείς το ονοματάκι μας, για λόγους δικαιοσύνης. Με σχετική ευθυμία μιλώντας.
_____
Πρώτη δημοσίευση στην Ελευθεροτυπία, πριν καιρό