Από μικρός διάβαζα για μια μαγική χώρα όπου έζησαν μεγάλοι βασιλιάδες και μέσα σε ερήμους έχτιζαν τεράστιους πυραμιδοειδείς τάφους και κυκλώπειους υπέροχους ναούς. Έτσι, λίγο πριν ξεκινήσει η σουρεάλ καραντινοπερίοδος, τον περασμένο Νοέμβριο πήρα την απόφαση να επισκεφτώ την παραμυθένια αυτή χώρα. Την Αίγυπτο, το δώρο του Νείλου. Επέλεξα να περάσω έναν μήνα στη χώρα αυτή. Δεν ήθελα να δω μόνο επιβλητικές πυραμίδες και κοιλάδες με τάφους βασιλέων και βασιλισσών ‒ υπήρχαν τόσες άλλες εμπειρίες που επιθυμούσα να βιώσω.
Ξεκίνησα την περιήγησή μου από τον Νότο της, κάπου κοντά στα σύνορα Αιγύπτου-Σουδάν. Πλοία, λεωφορεία, αεροπλάνα... Τότε μπαίναμε σε όλα ελεύθερα, χωρίς φόβο, αλλά με πάθος.
Εντυπωσιάστηκα από την ιστορία της χώρας και την απλότητα του αιγυπτιακού λαού. Εκεί σώζονται μνημεία που χτίστηκαν χιλιάδες χρόνια πριν από τον υπέροχο ελληνικό Παρθενώνα. Παρά τη φτώχεια και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, οι Αιγύπτιοι είναι πάντα χαμογελαστοί. Ο συνδυασμός του αραβικού στοιχείου με την αρχαία αιγυπτιακή ιστορία κάνει τόσο ιδιαίτερο το τοπίο των πόλεων αλλά και τον ίδιο τον αιγυπτιακό λαό.
Δεν θα μπορούσα να μην κάνω ιδιαίτερη μνεία στο τοπικό φαγητό, τη σύνδεση των Ελλήνων με την Αίγυπτο και την κοπτική συνοικία του Καΐρου με την ελληνορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Ενθουσιασμό μού προκάλεσε και η σπουδαία Αλεξάνδρεια, γνωστή από την αρχαιότητα για τον ρόλο της ως κέντρο διασταύρωσης όλων των πολιτισμών αλλά και ο τόπος του Αλεξανδρινού μας ποιητή. Η Αίγυπτος αποτελεί ένα κράμα αρωμάτων και χρωμάτων. Μια χώρα που σφύζει από ζωή, ιστορία και τέχνη.
Οι πιο πολλοί περάσαμε μια δύσκολη περίοδο, στερούμενοι τη δυνατότητα όχι μόνο να ταξιδέψουμε αλλά και να βγούμε έστω για μια βόλτα, χωρίς άγχος και φόβο. Σίγουρα η διάθεσή μας επηρεάστηκε αρνητικά, η ζωή όμως δεν σταματά ποτέ.
Μέσα σε έναν μήνα είχα τη δυνατότητα να δω πάρα πολλά από τα μαγικά μέρη της όμορφης αυτής χώρας. Ακολουθώντας τον ρου του Νείλου, αποκαλύπτονταν μπροστά στα μάτια μου ονειρικές εικόνες. Αντίκρισα πόλεις και περιοχές όπως το Ασουάν, το Αμπού-Σίμπελ, το Κομ Όμπο, η Έντφου, η Έσνα, το Λούξορ, η Χουργκάντα της Ερυθράς Θάλασσας, το Κάιρο, η Γκίζα και, φυσικά, η ιστορική Αλεξάνδρεια.
Κάθε περιοχή είχε και κάτι μαγικό να σου εκμυστηρευτεί. Οφείλω να ομολογήσω πως ένιωσα δέος όταν βρέθηκα στο Αμπού Σίμπελ και έμαθα για τη διαδικασία διάσωσης δύο ολόκληρων ναών λόγω του σχεδιασμού του φράγματος της περιοχής. Οι τεράστιοι ναοί κόπηκαν σε μεγάλα κομμάτια και μετακινήθηκαν αρκετά μέτρα πιο πάνω, όπου και ξαναενώθηκαν σε όλο τους το μεγαλείο, αποδεικνύοντας τον σπουδαίο ρόλο που διαδραματίζουν τα νέα τεχνολογικά μέσα στην προστασία των αρχαιοτήτων.
Μαγική ήταν επίσης η εμπειρία της επίσκεψης στις πυραμίδες και την επιβλητική Σφίγγα. Μια μεγάλη διαδρομή μέσα στο σύμπλεγμα αυτών των αρχαίων βασιλικών τάφων πάνω σε καμήλα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι ενός ταξιδιού στην Αίγυπτο. Χαραγμένη στη μνήμη μου θα μείνει και μία από τις καταδύσεις στα νερά της Ερυθράς Θάλασσας, όπου υπάρχουν οι φημισμένοι κοραλλιογενείς ύφαλοι.
Ανεπανάληπτη ήταν ακόμα η εικόνα του ναού που βρίσκεται στο κέντρο του Λούξορ, τα χρώματα του ουρανού πριν από τη δύση του ήλιου και ο φωτισμός του ναού. Θυμάμαι πως είχα μείνει αποχαυνωμένος, να περιπλανιέμαι μέσα στον τεράστιο ναό για ώρα, μέχρι που έκαναν την εμφάνισή τους τα αστέρια. Στο κέντρο μιας πολύβουης πόλης ένα θαύμα της αρχαιότητας στέκεται μπροστά σου. Περνώντας την πύλη με τους τεράστιους Φαραώ, ξαφνικά ο ήχος από τα κορναρίσματα σβήνει και μεταφέρεσαι χιλιάδες χρόνια πίσω.
Δημιουργείται στο μυαλό μου ένα συνονθύλευμα αναμνήσεων και όμορφων στιγμών, γράφοντας το μικρό αυτό κείμενο. Αισθάνομαι να ατενίζω ξανά τη Μεσόγειο από το Κάστρο της Αλεξάνδρειας ή να παρατηρώ την πολύβουη μεγαλούπολη από τον λόφο του Καΐρου.
Αλησμόνητη θα μου μείνει και η γνωριμία με μια γλυκιά Αιγύπτια ξεναγό με κοπτική καταγωγή. Θυμάμαι να μου εξηγεί τη διαφοροποίηση της ζωής τους μετά την αλλαγή του καθεστώτος στην Αίγυπτο και πως σταδιακά τα πράγματα βελτιώνονται για τις θρησκευτικές μειονότητες. Μου έδειξε το παιδί της, ένα κοριτσάκι με λαμπερά μαύρα μάτια, και μου είπε πως ίσως τα πράγματα να αλλάξουν κι άλλο. «Ίσως κάποτε να είμαστε ελεύθεροι» ψέλλισε και σχεδόν δάκρυσα. Της ευχήθηκα μέσα από την ψυχή μου να ανταμώσουν την ελευθερία.
Δεν υπάρχει κάτι πιο σπουδαίο, όσον αφορά την παιδεία και την προσωπική μας ανάπτυξη, από τα ταξίδια. Τα ταξίδια είναι πηγή γνώσης και διεύρυνσης των οριζόντων μας. Κάθε ταξίδι είναι και μια μικρή, εσωτερική ενδοσκόπηση. Καθώς μαζεύουμε όλες αυτές τις μαγικές εικόνες, αναλύοντας τον κόσμο γύρω μας έχουμε την ευκαιρία να οδηγηθούμε στην αυτογνωσία.
Δεδομένης της πανδημίας, η αναβολή τέτοιων ταξιδιών είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε ώστε να προστατεύσουμε τον εαυτό μας και τους ανθρώπους που αγαπάμε. Για παράδειγμα, είχα προγραμματίσει ένα πολυπόθητο ταξίδι στη Λατινική Αμερική. Μπορεί να περιμένει. Είμαι σίγουρος πως αυτή η περίοδος μάς έδωσε τη δυνατότητα να μάθουμε να εκτιμούμε την ελευθερία που μέχρι τώρα είχαμε δεδομένη.
Οι πιο πολλοί περάσαμε μια δύσκολη περίοδο, στερούμενοι τη δυνατότητα όχι μόνο να ταξιδέψουμε αλλά και να βγούμε έστω για μια βόλτα, χωρίς άγχος και φόβο. Σίγουρα η διάθεσή μας επηρεάστηκε αρνητικά, η ζωή όμως δεν σταματά ποτέ. Τώρα, επιτέλους, ετοιμαζόμαστε να ξυπνήσουμε από τον εφιάλτη της καραντίνας, πάντα τηρώντας τα μέτρα ασφαλείας, ώστε να μη θέσουμε εμάς και τους γύρω μας σε κίνδυνο, να ανοίξουμε φτερά για νέους, ονειρεμένους προορισμούς.
Τον Σεπτέμβριο ελπίζω να έχω τη δυνατότητα να επισκεφτώ τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και να δω αγαπημένα πρόσωπα που ζουν εκεί. Οι μάσκες και οι απαιτούμενες αποστάσεις δεν μπορούν να κρύψουν την αγάπη που μπορούμε να μεταδώσουμε στους συνανθρώπους μας μέσα από τα μάτια.
Ο τρόπος που ταξιδεύαμε σίγουρα θα αλλάξει, όπως και η συχνότητα των ταξιδιών μας. Είναι ένα φυσικό επακόλουθο της κρίσης και των ψυχολογικών κατάλοιπων που ίσως αφήσει όλη αυτή η περιπέτεια, παρά την ελπίδα για εύρεση ενός εμβολίου. Αλλά ευελπιστούμε ‒και χρειάζεται να ευελπιστούμε‒ πως σύντομα όλα αυτά θα αποτελούν ένα μακρινό παρελθόν που θα εξιστορούμε στις επόμενες γενιές. Έναν πόλεμο που δυστυχώς κόστισε ανθρώπινες ζωές, αλλά δεν σκότωσε τα όνειρά μας για ταξίδια και ζωή.
*Ο Αναστάσιος Γεωργίου είναι νομικός και συγγραφέας. Τα βιβλία του κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πηγή.