— Τι ακριβώς είναι τα φυλαχτά που φτιάχνεις; Από τι είναι φτιαγμένα;
Τα φυλαχτά είναι η προστασία μου απέναντι στο χάος που με περιβάλλει. Μια ανάγκη εσωτερικής ηρεμίας, εστίασης στο καλό, στη δημιουργία, κόντρα στον αρνητισμό και στην αποχαύνωση γύρω μας. Ξεκίνησε χωρίς προσδοκίες, αλλά στην πορεία κατάλαβα πως είναι μια μορφή ενδοσκόπησης που με βοηθούσε να επικεντρώνω στο καλό μέσα μου και μου έφτιαχνε τη διάθεση.
— Γιατί φυλαχτά και όχι απλά κοσμήματα;
Τα απλά κοσμήματα μπορεί να ακολουθήσουν, δεν το αποκλείω, αλλά τα φυλαχτά έχουν κάτι μαγικό που λέγεται ελπίδα και οφείλει να προηγείται όλων.
— Υπάρχει κάποια διαδικασία, κάποια ευχή που πρέπει να πεις όταν τα φτιάχνεις για να αποκτήσουν τις ιδιότητες ενός φυλαχτού;
Αρκεί το ότι είναι διαβασμένα σε μοναστήρι. Εγώ απλώς τα στολίζω με τη φαντασία μου και γίνονται ευχές. Όχι, μαγικά δεν κάνω.
— Πιστεύεις ότι ζούμε σε εποχή που ο κόσμος έχει ανάγκη από «support»;
Νομίζω πως τώρα το χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ. Όλοι κατά βάθος θέλουμε να πέσουμε σε μια αγκαλιά και να ρίξουμε ένα γερό κλάμα. Γι' αυτό ίσως είμαστε τόσο επιθετικοί, από τη θλίψη μέσα και γύρω μας. Τώρα είναι ανάγκη να δούμε το φως, τον ήλιο να λάμπει, τη θάλασσα, τον έρωτα, τώρα που οι δυνάμεις μας τα έχουν παίξει και το αυτονόητο γίνεται ανέφικτο. Αλλιώς θ' αρχίσουμε να κοπανιόμαστε μεταξύ μας. Η ελπίδα σε κάτι, ό,τι και να 'ναι αυτό, είναι αναγκαία.
— Πού μπορεί να τα βρει κανείς;
Εκτός από το μουσείο Μπενάκη, σε επιλεγμένα καταστήματα στην Αθήνα, στην Κηφισιά και σε νησιά. Θέλω να μου αρέσει ο χώρος όπου βρίσκονται.
— Ετοιμάζεις κάτι καινούργιο; Τι να περιμένουμε φέτος;
Τα φυλαχτά μου σιγά-σιγά μεταλλάσσονται σε γούρια του '17, με την ευχή ο νέος χρόνος να 'ναι φωτεινός σαν κι αυτά. Επίσης, μου έφερε η αδελφή μου η Όλια κάτι χειροποίητα αριστουργήματα από την Ιερουσαλήμ, τα οποία παρήγγειλα και περιμένω να έρθουν, με πολύ αργούς ρυθμούς όμως (ο έμπορος βρίσκεται στην Παλιά Πόλη της Ιερουσαλήμ, δεν έχει ούτε mail, ούτε courier, ούτε ταχυδρομείο, και περιμένει γκρουπ πιστών από την Ελλάδα για να μου τα στείλει μαζί τους) – είναι μια απίστευτα αστεία ιστορία που παρακολουθώ χαμογελώντας. Ναι, λοιπόν, ετοιμάζω γούρια –αν θέλει ο Θεός και φτάσουν, που λέει κι ο Αμπντάλα– και υπέροχα κολιέ από σκαλισμένο φίλντισι. Αθώες ελπίδες και αυτά. Να τη, πάλι, η ελπίδα.
Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε με την Αριάν στο Facebook