(η πρώτη ορκωμοσία του Αβραάμ Λίνκολν)
H ταπεινή Ψευτοχελωνόσουπα κατάφερε τελικά να κάνει την εμφάνισή της και σε ένα επίσημο δείπνο, αυτή τη φορά στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Ο Αβραάμ Λίνκολν εκλέχθηκε δύο φορές πρόεδρος της νέας χώρας, άρα ήταν οικοδεσπότης σε δύο δείπνα ορκομωσίας. Το μενού του πρώτου δείπνου στις 4 Μαρτίου του 1860 ήταν το εξής:
Mock Turtle Soup
Corned Beef and Cabbage
Parsley Potatoes
Blackberry Pie
Coffee
(o Abraham Lincoln)
Λιτό κι απέριττο, σχεδόν φτωχό θα έλεγε κανείς. Το δείπνο της δεύτερης εκλογής του έγινε το 1865 και εν μέσω πολέμου. Η τροφή δεν βρισκόταν σε αφθονία και η χώρα ήταν χωρισμένη στα δύο, όμως το δείπνο θύμιζε καλές εποχές, πραγματικά πολύ καλές εποχές.
Oyster Stew Terrapin Stew, Oysters, Pickled
BEEF
Roast Beef, Filet of Beef, Beef à la mode, Beef à l’anglais
VEAL
Leg of Veal, Fricandeau, Veal Malakoff
POULTRY
Roast Turkey, Boned Turkey, Breast Chicken, Grouse, boned and roast
GAME
Pheasant, Quail, Venison
PATETES
Patète of Duck en gelee, Patète of Foie gras,
SMOKED
Ham, Tongue en gelée, plain
SALADES
Chicken, Lobster
ORNAMENTAL PYRAMIDES
Nougate, Orange, Caramel with Fancy Cream Candy, Cocoanut, Macaroon, Croquant, Chocolates, Trea Cakes
CAKES AND TARTS
Almond Sponge, Belle Alliance, Dame Blanche, Macaroon Tart, Tart à la Nelson, Tart à l’Orleans, à la Portugaise, à la Vienne, Pound Cake, Sponge Cake, Lady Cake, Fancy small cakes
JELLIES AND CREAMS
Calf’s foot and Wine Jelly, Charlotte a la Russe, du Vanilla, à la Nelson, Chateaubriand,à la Smyrna, à la Nesselrode, Bombe à la Vanilla
ICE CREAM
Vanilla, Lemon, White Coffee, Chocolate, Burnt Almond, Maraschino
FRUIT ICES
Strawberry, Orange, Lemon
DESSERT
Grapes, Almonds, Raisins
Coffee and Chocolate
(το σερβίτσιο του δείπνου)
Γίνεται να μη ζαλιστείς από την αφθονία και τα σπάνια υλικά; Απορώ τι θα έγραψαν οι εφημερίδες της εποχής για την ανεξέλεγκτη σπατάλη. Fun fact: το αγαπημένο φαγητό του προέδρου ήταν το κοτόπουλο φρικασέ.
Αν η Ψευτοχελώνα μας παρακολουθεί από τον λογοτεχνικό ουρανό στον οποίο βρίσκεται, μπορεί και να έχει γιατρευτεί από τη μελαγχολία της: η Mock turtle soup πέρασε στους Γάλλους κι από εκεί στο Παρίσι, όπου έγινε πολύ της μόδας, όταν εκτιμήθηκε ως ελαφριά, κι αρωματική, κάτι που αποδεικνύει για άλλη μια φορά πόσο σχετικό είναι τι θεωρείται υψηλού και τι χαμηλού επιπέδου στο φαγητό.
Στην Ευρώπη η χελωνόσουπα έχει εξαφανιστεί επειδή έχουν εξαφανιστεί και οι χελώνες, όμως στην Αμερική που υπάρχουν σε αφθονία είναι κάτι που μπορεί να βρεθεί. Σε περίπτωση που έχετε απορία για τη συνταγή, στο ίντερνετ υπάρχουν άφθονες και για την αρχική συνταγή και για την απομίμησή της, όμως θέλω να δείτε πρώτα (μία μετάφραση από μένα) μίας συνταγής για turtle soup που γράφτηκε το 1831:
«Προμηθευτείτε μία ζωντανή, παχιά χελώνα, γύρω στα 55 κιλά. Ψάρια αυτού του βάρους θεωρούνται τα καλύτερα αλλά οι χελώνες δεν έχουν αυτή τη δυσάρεστη, έντονη μυρωδιά των ψαριών αυτού του μεγέθους. Από την άλλη, χελώνες μικρού βάρους δεν έχουν αρκετό λίπος ή ψαχνό για να γίνουν φαγητό. Αν το επιτρέπει ο χρόνος, σκοτώστε τη χελώνα από το προηγούμενο βράδυ, αφήνοντάς την να αιμορραγεί σε ψυχρό μέρος μέχρι το επόμενο πρωί, όταν θα είναι έτοιμη για τον τεμαχισμό, που είναι το πρώτο μέρος της προετοιμασίας. Αν όμως η χελώνα πρέπει να χρησιμοποιηθεί άμεσα, μπορεί να τεμαχιστεί αμέσως μόλις ψοφήσει.»
(Γράφτηκε πολλά χρόνια πριν την Peta…)