ΕΞΟΡΓΙΣΤΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΒΙΑ
Ζούμε δύσκολες μέρες. Όλοι προβλέπουν ότι η εβδομάδα που ξεκίνησε θα είναι πολύ δυσκολότερη. Τα κρούσματα αναμένεται να εκτοξευτούν στα ύψη, το σύστημα υγείας βρίσκεται σε οριακή κατάσταση και είναι δύσκολο να μην ξεπεραστούν οι δυνατότητές του.
Καθένας οφείλει να βοηθήσει αυτή την κρίσιμη ώρα. Αρκετοί υποστηρίξαμε από πολύ νωρίς ότι η ρητορεία περί «ατομικής ευθύνης» είναι ανεπαρκής και ότι θα πρέπει να ενταθούν οι έλεγχοι.
Αλλά είναι βαθιά νυχτωμένος όποιος νομίζει ότι, εν ονόματι της πανδημίας, θα ξεχάσουμε ότι ζούμε και θέλουμε να ζούμε σε κράτος δικαίου που (πρέπει να) σέβεται τους πολίτες του και την αξιοπρέπειά τους.
Τα χθεσινά γεγονότα στη Νέα Σμύρνη ήταν απαράδεκτα και εξοργιστικά. Άνθρωποι πολιτικά υπεράνω πάσης αντικυβερνητικής υποψίας εξεγέρθηκαν τόσο για την άσκηση βίας σε έναν συλληφθέντα όσο και για την παιδαριώδη αντιμετώπιση μιας «παραβίασης» των μέτρων.
Και εξοργίστηκαν διπλά, όταν διάβασαν την ανακοίνωση της ΓΑΔΑ για «απρόκλητη επίθεση ομάδας 30 ατόμων» εναντίον αστυνομικών, η οποία από πουθενά δεν τεκμαίρεται. Τουλάχιστον η παρέμβαση της κυβερνητικής εκπροσώπου έσωσε τα προσχήματα, αποφεύγοντας να καταφύγει σε αυτή τη δικαιολογία, την οποία βεβαίως είχαν ήδη υιοθετήσει άκριτα διάφοροι θερμοκέφαλοι οπαδοί της κυβέρνησης.
Υπάρχουν λόγοι να υποστηρίξει κανείς ότι η αδικαιολόγητη καταστολή και αυθαιρεσία εξαπλώνεται και σοβαρές ενδείξεις ότι έχει επιλεγεί ένα αυταρχικό μοντέλο διαχείρισης της κρίσης. Από την περίπτωση του σκηνοθέτη Δημήτρη Ινδαρέ μέχρι τη Νέα Σμύρνη πληθαίνουν τα περιστατικά παράνομης αστυνομικής βίας που, αν μη τι άλλο, υποβάλλουν την ιδέα, για να το πω κομψά, ότι η κυβέρνηση έχει υποκύψει στην κρυφή γοητεία του αυταρχισμού.
Η ανεξέλεγκτη αστυνομική βία είναι σημάδι αδυναμίας, όχι ισχύος. Σημαίνει έλλειψη εμπιστοσύνης στην ιδεολογικο-πολιτική ηγεμονία. Σημαίνει, επίσης, ότι έχει παρερμηνευτεί πλήρως η επιθυμία των πολιτικών για μια ευνομούμενη πολιτεία. Κι αν αυτά δεν ακούγονται πειστικά, ίσως θα πρέπει η κυβέρνηση να προβληματιστεί όταν βλέπει ανθρώπους να βγαίνουν στα μπαλκόνια και να χειροκροτούν διαδηλωτές. Αυτό αποτελεί ασφαλή ένδειξη ότι η μπάλα αρχίζει να χάνεται.
Η ανεξέλεγκτη αστυνομική βία είναι σημάδι αδυναμίας, όχι ισχύος. Σημαίνει έλλειψη εμπιστοσύνης στην ιδεολογικο-πολιτική ηγεμονία. Σημαίνει, επίσης, ότι έχει παρερμηνευτεί πλήρως η επιθυμία των πολιτικών για μια ευνομούμενη πολιτεία.
• • •
ΟΙ ΙΝΔΟ-ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΚΑΤΕΛΑΒΑΝ ΤΙΣ ΗΠΑ
Αυτό είναι ένα καλό παράδειγμα της μετατραμπικής εποχής και του νέου πνεύματος που προσπαθεί να ενσταλάξει ο Τζο Μπάιντεν στην αμερικανική κοινωνία.
Απευθυνόμενος στη διάσημη πλέον Ινδή επικεφαλής του σχεδιασμού υποσυστημάτων του Perseverance, Swati Mohan, ο Αμερικανός πρόεδρος δεν δίστασε να πει: «Είναι καταπληκτικό. Αμερικανοί ινδικής καταγωγής κατέλαβαν τη χώρα — εσείς, η αντιπρόεδρός μου, ο λογογράφος μου».
Και πρόσθεσε, «Ένας από τους λόγους για τους οποίους είμαστε μια τόσο απίστευτη χώρα είναι το ότι είμαστε τόσο ποικιλόμορφη χώρα. Φέρνουμε τους καλύτερους από κάθε μοναδικό πολιτισμό στον κόσμο, εδώ στις ΗΠΑ, και τους παρέχουμε την ευκαιρία να υλοποιήσουν τα όνειρά τους».
Την αλήθεια είπε.
Πηγή: The New York Post
• • •
ΖΟΥΜΕ ΗΔΗ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Πριν από λίγες μέρες, ο πρωτότυπος πύραυλος της SpaceX του Έλον Μασκ, Starship, πέτυχε να προσγειωθεί στην τρίτη δοκιμή του, αλλά μερικά λεπτά αργότερα εξερράγη.
Όταν επετράπη η κυκλοφορία, δημοσιογράφοι και φαν της SpaceX μετέβησαν στον χώρο εκτόξευσης να δουν τον κατεστραμμένο πύραυλο.
Αλλά γρήγορα το ενδιαφέρον τους στράφηκε αλλού: ένας τετράποδος ρομποσκύλος επιθεωρούσε τα συντρίμμια στην περιοχή. Δημιούργημα της εταιρείας Boston Dynamics, ο ρομποσκύλος βαπτίστηκε «Ζευς» όπως και ο πύραυλος.
Η SpaceX αρνήθηκε να παράσχει πληροφορίες για το τι συγκεκριμένα κάνει ο Ζευς. Ακόμη κι αν επρόκειτο για έξυπνη κίνηση της SpaceX για να διασκεδαστούν οι εντυπώσεις από την καταστροφή του πυραύλου, ένας ρομπόσκυλος που βολτάρει δεν είναι και το πιο συνηθισμένο πράγμα στον κόσμο.
• • •
Η ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΤΗΣ ΓΙΑΦΑ
Μια που φέτος συμπληρώνονται 200 χρόνια από τον θάνατο του Ναπολέοντα Βοναπάρτη (1769 – 1821), θυμίζω πως στις 7 Μαρτίου 1799 ο Γαλλικός στρατός υπό τον Βοναπάρτη κατέλαβε το φρούριο της Γιάφα στην Παλαιστίνη που υπερασπίζονταν οι οθωμανοί του Τζεράρ Πασά.
Η νίκη του Βοναπάρτη στιγματίστηκε από τον σφαγιασμό πάνω από 3.000 αιχμαλώτων, κυρίως αλβανικής καταγωγής, για τον οποίο δικαιολογήθηκε λέγοντας ότι δεν είχε τροφή και χώρους για τόσους αιχμαλώτους.
Εξαιτίας των κακών συνθηκών υγιεινής, εκείνες τις μέρες εξαπλώθηκε επιδημία πανούκλας από την οποία αρρώστησαν και Γάλλοι στρατιώτες. Ιστορικοί υποστηρίζουν ότι ο Βοναπάρτης βοήθησε να μεταφερθεί το πτώμα Γάλλου στρατιώτη με ένα τεράστιο βουβωνικό απόστημα.
Αυτή η σκηνή αποτυπώθηκε σε ένα πρώτο σχέδιο του Antoine-Jean Gros, ο οποίος τελικά συνέθεσε τον πίνακα «Ο Βοναπάρτης επισκέπτεται τους πανουκλιάρηδες της Γιάφα». Στον πίνακα, που θεωρείται το πρώτο αριστούργημα της ναπολεόντειας ζωγραφικής, ο Βοναπάρτης αγγίζει έναν ασθενή, όπως ο Ιησούς τον λεπρό.
Ένας μεγάλος ηγέτης μπορεί να σφαγιάζει συγχρόνως χιλιάδες αιχμαλώτους και να υμνείται για μια, επικίνδυνη μεν, αλλά πάντως σχετικά απλή χειρονομία του: μια απόδειξη της ιδιοφυίας του.
• • •
ΤΟ ΡΗΤΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
Τίποτα δεν είναι δυσκολότερο, και άρα πολυτιμότερο, από την ικανότητα του αποφασίζειν.
— Ναπολέων Βοναπάρτης (1769 – 1821)