Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

Αυτό δεν είναι η Κάλλας

Σήμερα: Μια αντιεμβολιάστρια γερουσιαστής • • • η Πολωνία νομιμοποιεί τις επαναπροωθήσεις • • • μια ιστορία εμβολιασμού • • • σύλληψη Ρώσου πρύτανη • • • αυτό δεν είναι η Κάλλας • • • διακοσμητικός ακτιβισμός • • • η εικόνα της εβδομάδας

Λόρα Ρεϊνμπόλντ

Η ΠΟΛΩΝΙΑ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙ ΤΙΣ ΕΠΑΝΑΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ

Την ώρα που πληθαίνουν οι καταγγελίες για επαναπροωθήσεις μεταναστών σε ευρωπαϊκές χώρες, το πολωνικό κοινοβούλιο ψήφισε χθες Πέμπτη νόμο, ο οποίος νομιμοποιεί τις επαναπροωθήσεις μεταναστών και προσφύγων, σύμφωνα με υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ειδικότερα, επισημαίνουν ότι ο νόμος δεν διασφαλίζει την προστασία ατόμων που έχουν νόμιμο δικαίωμα να ζητήσουν άσυλο. 

Η Πολωνία, Λιθουανία και Λετονία είχαν μεγάλη αύξηση μεταναστών από το Αφγανιστάν και το Ιράκ που προσπαθούσαν να περάσουν τα σύνορα με τη Λευκορωσία. Πολωνία και Βρυξέλλες θεωρούν ότι πρόκειται για υβριδικό πόλεμο προκειμένου η ΕΕ να άρει τις κυρώσεις που επέβαλε στο καθεστώς του Λουκασένκο.

Για να τεθεί σε ισχύ, ο νόμος πρέπει να υπογραφεί από τον πρόεδρο, Αντρέι Ντούντα, το οποίο αναμένεται να γίνει δεδομένου ότι στενός σύμμαχος του κυβερνώντος κόμματος. 

Πηγή: Reuters

«Στην περιοχή ισχύει η κατάσταση έκτακτης ανάγκης» γράφει η πινακίδα στα σύνορα Λευκορωσίας και Πολωνίας κοντά στο Nowosady της Πολωνίας.

• • •

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΥ

Ένα ζευγάρι από τη Σόφια πλήρωσε 600 λέβα (354 δολάρια) για να αποκτήσει ψεύτικο πιστοποιητικό εμβολιασμού που έδειχνε ότι είχαν δεχθεί δύο δόσεις του Pfizer, όπως εκμυστηρεύτηκε στη βουλγαρική υπηρεσία του RFE/RL.

Τους πήρε 24 ώρες για να το προμηθευτούν. Μέσω γνωστού τους, πήγαν σε νοσοκομείο της Σόφιας μετά τη δουλειά τους. Αρχικά τους είπαν ότι η τιμή ήταν 400 λέβα (236 δολάρια), αλλά επειδή ήταν παντρεμένοι τους έκαναν έκπτωση, πλήρωσαν 600 λέβα, και την επομένη ήταν στα χέρια τους. Σημειωτέον, στα βουλγαρικά κοινωνικά μέσα υπάρχουν «διαφημίσεις» για ψεύτικα πιστοποιητικά εμβολιασμού ακόμη και με 200 λέβα.  

Όπως είπαν, χρειάζονταν τα πιστοποιητικά για να ταξιδέψουν αυτό το καλοκαίρι στην Ελλάδα.

Πηγή: RFE/RL

• • •

ΣΥΛΛΗΨΗ ΡΩΣΟΥ ΠΡΥΤΑΝΗ

Από τις 12 Οκτωβρίου που μαθεύτηκε ότι ο Σεργκέι Ζούγιεφ, πρύτανης του Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Οικονομικών Επιστημών της Μόσχας ― γνωστό ως Shaninka ― κρατείται, η σύλληψή του συνδέθηκε από αντιπάλους του Πούτιν με τις προσπάθειες καταστολής των διαφωνούντων.

Με ανακοίνωσή του, το υπουργείο Εσωτερικών διευκρίνησε ότι η κράτηση συνδέεται με την σε εξέλιξη ανάκριση της πρώην αναπληρώτριας υπουργού Παιδείας, Μαρίνα Ρακόβα, για υπεξαίρεση.    

Καθηγητές και φοιτητές του πανεπιστημίου εξέφρασαν τη συμπαράστασή τους στον 67χρονο πρύτανη, ο οποίος είναι υπερτασικός και βρισκόταν στο νοσοκομείο όταν τον συνέλαβαν.

Η εμπλοκή του πρύτανη στην υπεξαίρεση αποτελεί «συντονισμένη εκστρατεία άσκησης πίεσης στο Shaninka», δήλωσε μια βουλευτής της αντιπολίτευσης.

Το Shaninka είναι ένα από τα τέσσερα ρωσικά πανεπιστήμια με φιλελεύθερο πρόγραμμα σπουδών σε αντίθεση με τα κρατικά πανεπιστήμια. Ιδρύθηκε το 1995 με χρηματοδότηση από το ίδρυμα του Τζωρτζ Σόρος, Open Society Institute, οι δε απόφοιτοί του καταλαμβανουν υψηλές θέσεις στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. 

Ένας καθηγητής του Shaninka συνόψισε την κατάσταση. «Όλοι στον ακαδημαϊκό χώρο πρέπει να καταλάβουν ότι δεν υπάρχει προστασία. Δεν αρκεί να είναι κανείς υπάκουος — πρέπει να είναι απόλυτα πιστός».  

Πηγή: The Moscow Times

Ο Σεργκέι Ζούγιεφ, πρύτανης του Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Οικονομικών Επιστημών της Μόσχας, γνωστό και ως Shaninka.

• • •

ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΛΛΑΣ

Ελάχιστοι υπερασπίστηκαν το γλυπτό της Μαρίας Κάλλας. Απεναντίας, πολλοί το σάρκασαν και μερικοί  χρησιμοποίησαν βαριές κουβέντες.

Έχουν γραφεί εξαιρετικά σχόλια από το ότι δεν «δένει» με την περιοχή όπου το τοποθέτησαν, το μίζερο αισθητικό αποτέλεσμα μέχρι την πλήρη αδυναμία του να συλλάβει τον πλούτο της Κάλλας.

Πιστεύω ότι η αναγκαία (αλλά όχι και ικανή), ελάχιστη προϋπόθεση αποδοχής ενός δημόσιου γλυπτού είναι ο περιπατητής να αναγνωρίζει το πρόσωπο του αγάλματος. Δίχως εξηγήσεις, δίχως επιγραφές. Τα υπόλοιπα έπονται στις συζητήσεις. Αν ο καλλιτέχνης έχει αποτύχει σε αυτό, το γλυπτό θα μπορούσε να βρίσκεται σε ιδιωτική συλλογή, αλλά όχι σε δημόσιο χώρο.

Δεν πρόκειται για συνηγορία υπέρ της αναπαράστασης. Τα αφαιρετικά στοιχεία μπορούν να υπάρχουν, αλλά πριν από όλα πρέπει να ξέρουμε ποιον βλέπουμε δίχως καμιά διαμεσολάβηση. Διότι αν κάποιος αντιτείνει ότι είναι πλέον πασίγνωστο το «ceci n'est pas une pipe», η απάντηση θα είναι «αυτό δεν είναι η Κάλλας».

Πιστεύω ότι η αναγκαία (αλλά όχι και ικανή), ελάχιστη προϋπόθεση αποδοχής ενός δημόσιου γλυπτού είναι ο περιπατητής να αναγνωρίζει το πρόσωπο του αγάλματος. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

• • •

ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΙΚΟΣ ΑΚΤΙΒΙΣΜΟΣ

Το έργο του Banksy, «Love is in the Bin», που αυτο-τεμαχίστηκε, σε δημοπρασία πριν από τρία χρόνια, πουλήθηκε έναντι 25,4 εκατομμυρίων δολαρίων ― ποσό ρεκόρ για τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη, τριπλάσιο από την αρχική εκτίμηση των 5,5 – 8,2 εκατομμυρίων δολαρίων, και σχεδόν 20πλάσιο σε σύγκριση με τα 1,4 εκατομμύρια δολάρια που είχε αγοραστεί ατόφιο. 

Ο αυτο-τεμαχισμός έγινε με τη σύμφωνη γνώμη του καλλιτέχνη, που θέλησε να καταγγείλει την «εμπορευματοποίηση» της τέχνης, ο δε οίκος Sotheby’s τον ενέταξε στην «κληρονομιά της αντι-συστημικής τέχνης που ξεκίνησε με τον ντανταϊσμό και τον Μαρσέλ Ντισάν».

Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι πρόκειται για ένα λίαν αποδοτικό σχέδιο του καλλιτέχνη, του οίκου δημοπρασιών και των συλλεκτών.

Υπάρχει και μια άλλη εξήγηση που δεν χρειάζεται να καταφύγει σε θεωρίες συνωμοσίας. Πρόκειται για μια παρακμιακή αγορά, στην οποία συλλέκτες και μουσεία δαπανούν εκατομμύρια για τον «διακοσμητικό ακτιβισμό» (Τζων Μακντόναλντ), όπως στη βικτωριανή εποχή οι πλούσιοι αρέσκονταν στη «διακοσμητική φτώχεια» ― πίνακες που απεικόνιζαν φτωχά παιδιά. Μια ακόρεστη αγορά, που δύσκολα πλέον ξεχωρίζει από τις χρηματοπιστωτικές φούσκες.

• • •

Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Το Φόρος τιμής στη Νέα Υόρκη του Jean Tinguely είναι ίσως το διασημότερο αυτοκαταστρεφόμενο έργο.

Jean Tinguely, Φόρος τιμής στη Νέα Υόρκη, Κήπος Γλυπτών, Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Νέα Υόρκη, 1960.