Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

Η πολιτική ατιμωρησία είναι η μεγαλύτερη πληγή της χώρας

Όσο αυτή συνεχίζεται, τίποτα δεν θα διορθώνεται και τίποτα δεν θα αλλάζει.

Η πολιτική ατιμωρησία είναι η μεγαλύτερη πληγή της χώρας

ΚΑΠΟΤΕ ΥΠΗΡΧΑΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ που ήθελαν να αλλάξουν τον κόσμο. Δεν ήταν απαραίτητα όλοι έντιμοι, αλλά κάποιοι από αυτούς ενδιαφέρονταν πραγματικά να τον κάνουν καλύτερο και πιο δίκαιο. Αυτό το είδος πολιτικού πλέον δεν υπάρχει ή είναι εξαιρετικά σπάνιο. Όσοι ασχολούνται με την πολιτική σήμερα το κάνουν κυρίως επειδή θέλουν να αποκτήσουν ισχύ, πλούτο και τα προνόμια της εξουσίας.

Οι περισσότεροι πολιτικοί όχι μόνο αδιαφορούν για το δημόσιο συμφέρον, αλλά –ακόμα χειρότερα– δεν έχουν καν συνείδηση των ευθυνών και των καθηκόντων τους. Αφήνουν τη χώρα στον αυτόματο πιλότο, διαχειρίζονται δημόσια χρήματα με αδιαφάνεια, διοικούν διεκπεραιωτικά και μπαίνουν στον κόπο να αλλάξουν κάτι, σχεδόν μόνο όταν κάποιες ελίτ πιέζουν για να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα.

Όσο οι πολιτικοί που έχουν ευθύνες για το Μάτι και τα Τέμπη (και όχι μόνο για αυτά) παραμένουν ατιμώρητοι, στη χώρα θα συνεχίσουν να συμβαίνουν τα ίδια και τις συνέπειες θα πληρώνουν ακόμα και με τη ζωή τους αθώοι.

Όταν τύχει η «στραβή» όπως στο Μάτι, στα Τέμπη, στη Δαδιά, στη Θεσσαλία, τότε αποποιούνται τις ευθύνες τους, λες και ο ρόλος τους είναι διακοσμητικός και σαν να έχουμε αποδεχθεί όλοι ότι βρέθηκαν σε αυτήν τη θέση μόνο για τα προνόμια και καθόλου για τις ευθύνες.

Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές όμως, όταν γίνεται η «στραβή», είναι που αποκαλύπτεται το μέγεθος της ασυνειδησίας και ακόμα περισσότερο, από τη διαχείριση που γίνεται την επόμενη μέρα, η οποία συχνά είναι πιο τραγική και από την ίδια την κρίση.  

Όσο οι πολιτικοί που έχουν ευθύνες για το Μάτι και τα Τέμπη (και όχι μόνο για αυτά) παραμένουν ατιμώρητοι, στη χώρα θα συνεχίσουν να συμβαίνουν τα ίδια και τις συνέπειες θα πληρώνουν ακόμα και με τη ζωή τους αθώοι. Η πολιτική ατιμωρησία είναι η μεγαλύτερη πληγή της χώρας και μια τεράστια πρόκληση.

Όσο αυτή συνεχίζεται, τίποτα δεν θα διορθώνεται και τίποτα δεν θα αλλάζει. Θα παραμένει η χώρα του «πάμε και όπου βγει», κάτι που, βέβαια, αφορά μόνο τον λαό και όχι τις καλά προστατευμένες ελίτ, οι οποίες έχουν φροντίσει να διαχωρίσουν τη μοίρα τους από των υπολοίπων.