Ο ΝΙΚΟΣ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ κέρδισε τον πρώτο γύρο των εσωκομματικών εκλογών του ΠΑΣΟΚ και απέκτησε ισχυρό προβάδισμα ενόψει του δεύτερου γύρου.
Η επιτυχία του δεν οφειλόταν μόνο στο ότι είχε ισχυρό μηχανισμό κινητοποίησης, αλλά κυρίως στο ότι είχε την πιο καλά στοχευμένη εκλογική στρατηγική.
Όλη η εκστρατεία του κ. Ανδρουλάκη στηρίχθηκε σε ένα τρίπτυχο το οποίο ο υποψήφιος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ επαναλάμβανε διαρκώς: ανανέωση - ενότητα - πολιτική αυτονομία.
Ασφαλώς, κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει το αποτέλεσμα του δεύτερου γύρου. Οι πιθανότητες ανατροπής πάντως της δυναμικής που φάνηκε να δημιουργείται εχθές μοιάζουν μικρές.
Η ανανέωση είναι σταθερό ζητούμενο στην πολιτική. Εμπεριέχει πάντα μια αόρατη υπόσχεση, μια προσδοκία. Ο Ανδρουλάκης το ανέδειξε ως ζητούμενο και το εξέφρασε απέναντι σε αντιπάλους που λόγω της πολυετούς παρουσίας τους στην πολιτική είχαν μια αναπόφευκτη φθορά.
Προέταξε το ζήτημα της ενότητας, σε ένα κόμμα με παρελθόν έντονων και επώδυνων εσωκομματικών συγκρούσεων. Υπήρξε κόσμος που ακόμα και αν δεν ενθουσιαζόταν με τον κ. Ανδρουλάκη, τον θεωρούσε ως την ασφαλέστερη επιλογή για την ενότητα του κόμματος. Κάτι που υπηρέτησε και ο ίδιος με έναν λόγο αρκετά μετρημένο και προσεκτικό.
Επιπλέον επέμεινε εμφατικά στο ζήτημα της πολιτικής αυτονομίας, απέναντι σε αντιπάλους που –δικαίως ή αδίκως– στη συνείδηση του κόσμου είχαν θεωρηθεί ότι διάκεινται πιο φιλικά προς άλλα κόμματα. Σε όλες όμως τις μετρήσεις κοινής γνώμης προέκυπτε ξεκάθαρα ότι η πλειοψηφία της βάσης του κινήματος επιθυμούσε το ΠΑΣΟΚ να έχει ένα διακριτό στίγμα απέναντι και προς τη Ν.Δ. και προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Ανδρουλάκης αυτό το εξέφρασε πιο πειστικά από τους δύο αντιπάλους του και το υπηρέτησε με συνέπεια σε όλη την προεκλογική περίοδο.
Με τη στρατηγική του, λοιπόν, ο κ. Ανδρουλάκης φάνηκε να ξέρει πού στοχεύει. Επικέντρωσε σε πλειοψηφικές τάσεις, με επιχειρήματα που ταίριαζαν καλύτερα στη δική του υποψηφιότητα.
Εκτός από τα στοιχεία της σωστής στρατηγικής στόχευσης, η καμπάνια του Νίκου Ανδρουλάκη είχε ένα ακόμα συγκριτικό πλεονέκτημα. Διέθετε κινηματικά στοιχεία. Στηρίχθηκε κυρίως από μεσαία στελέχη, τα οποία κατά κανόνα είναι τα πιο ενεργά και πιο δραστήρια. Όσοι έχουν εμπειρία από εσωκομματικές εκλογές ξέρουν ότι αυτά τα στελέχη είναι τα πιο πολύτιμα καθώς «πέφτουν στη φωτιά» και έχουν μεγαλύτερη δυνατότητα κινητοποίησης από ό,τι υψηλόβαθμοι παράγοντες, οι οποίοι κατά κανόνα κρατάνε ισορροπίες.
Ασφαλώς κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει το αποτέλεσμα του δεύτερου γύρου. Οι πιθανότητες ανατροπής, πάντως, της δυναμικής που φάνηκε να δημιουργείται εχθές μοιάζουν μικρές. Ο κ. Παπανδρέου δεν έχει καθαρό αφήγημα ενόψει Β’ γύρου απέναντι σε έναν αντίπαλο που δεν έχει αρνητικά φορτισμένη εικόνα και δεν προκαλεί αντισυσπειρώσεις. Και δεν μπορεί να πείσει ότι εκφράζει καλύτερα από εκείνον τα τρία βασικά ζητούμενα που μοιάζουν κυρίαρχα στη βάση του Κινήματος: την ανανέωση, την ενότητα και την πολιτική αυτονομία του.
Το τι θα γίνει την επόμενη μέρα του ΠΑΣΟΚ είναι άλλη συζήτηση. Την ανάλυση αυτή για το ευρύτερο πολιτικό τοπίο που διαμορφώνεται θα την κάνουμε την επόμενη εβδομάδα, όταν θα υπάρχουν και τα τελικά αποτελέσματα. Προς το παρόν, ας μείνουμε στα συμπεράσματα του πρώτου γύρου που επιβεβαίωσαν ένα διαχρονικό πολιτικό θέσφατο: την υπεροχή της στρατηγικής έναντι του τακτικισμού και της μεθοδικότητας έναντι του αυτοσχεδιασμού.