Το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου μία γυναίκα τραυματίστηκε σοβαρότατα από ναυτική φωτοβολίδα εν μέσω των επεισοδίων που κάθε χρόνο ευτελίζουν τον εορτασμό της ύψιστης στιγμής της σύγχρονης ελληνικής δημοκρατίας. Το γεγονός από μόνο του είναι εξοργιστικό και τραγικό. Αν όμως το εξετάσεις συνδυαστικά με όσα συνέβησαν πριν και μετά την άθλια αυτή στιγμή, καταντά απελπιστικό για όσους επιθυμούν να πρυτανεύσει κάποτε στην χώρα αυτή ο κοινός νους, η ευθύνη και η ενσυναίσθηση.
Νωρίτερα την ίδια ημέρα, ατομα που αυτοαποκαλούνται αναρχικοί και αντιεξουσιαστές κατέλαβαν τον χώρο του Πολυτεχνείου δήθεν για να αποτρέψουν την καπήλευση του από "ανάξιους." Στην πράξη αυτό που έκαναν ήταν να στερήσουν την πρόσβαση στο μνημείο, έστω και πρόσκαιρα, σε όσους ήθελαν να τιμήσουν τους αγωνιστές και τους νεκρούς της νύχτας που σηματοδότησε την πτώση ενός καθεστωτικού σχήματος αγράμματων εθνικιστών καραβανάδων. Αναβιβάζοντας εαυτόν στην θέση του τιμητή της επαναστατικής συνείδησης, το μόνο που κατόρθωσαν ήταν να περιφρονήσουν την θέληση των πολιτών που εμφορούνται από δημοκρατικά αισθήματα και να επιτρέψουν στα ακροδεξιά στοιχεία να λοιδωρήσουν συλλήβδην όσους θεωρούν σημαντικό να μην ξεχαστεί η Επταετία και τα αισχρά εγκλήματα της. Α, και να ενσαρκώσουν εκείνο που λυσσαλέα δηλώνουν ότι μάχονται: την καταστολή.
Αν η γελοιότητα τους εξαντλούνταν στις διακοινώσεις μέσω κοινωνικών δικτύων και φειγ βολάν περί αναγκαιότητας στήριξης του "αγώνα" με την προσφορά φαγητού, τσιγάρων και πολεμοφόδιων, το αποτέλεσμα θα περιοριζόταν σε απογοήτευση, δυσφορία και συσσωρευμένη ενόχληση των λογικά σκεπτόμενων προοδευτικών ανθρώπων.
Δυστυχώς όμως οι φαντασιώσεις των επαναστατών του Σαββατοκύριακου στοιχίζουν συνολικά στην κοινωνία. Το άχθος των πράξεων τους κουβαλάνε δυσανάλογα περισσότερο τα Εξάρχεια και οι κάτοικοι τους, καθώς και όσοι δραστηριοποιούνται ουσιαστικά κατά της αστυνομικής βίας και της αυθαιρεσίας, και επιθυμούν να συνεισφέρουν στην δημιουργία μιας πιο δίκαιης και ελεύθερης κοινωνίας.
Οι κατά φαντασίαν Τσε Γκεβάρα δρουν ατιμώρητοι ως άθλιοι χούλιγκαν στο περιθώριο διαδηλώσεων με δίκαια αιτήματα εδώ και πάρα πολλά χρόνια, προκαλώντας υλικές ζημιές σε ιδιωτική και δημόσια περιουσία και τραυματίζοντας ανθρωπους, στοιχειοθετώντας έτσι το απόλυτο άλλοθι για τους ακροδεξιούς που επίσης αυταπατώνται. Θέλουν να πιστεύουν πως ανήκουν σε έναν φιλελεύθερο, συντηρητικό χώρο που υπερασπίζεται τον νόμο και την τάξη ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε άλλο παρά εθνικιστές, νοσταλγοί του χρυσού φτυαριού του Παττακού που κατόρθωσαν να κρύψουν καλά την λύσσα τους για την κατάλυση του δικτατορικού καθεστώτος στα χρόνια της ευμάρειας, αλλά πλέον προδίδονται με την παραμικρή αφορμή. Η αφορμή αυτή ήρθε με την μορφή δυσοίωνου διάττοντα αστέρα το βράδυ της Παρασκευής. Στα Εξάρχεια φυσικά.
Η πρώτη αντίδραση των ΜΜΕ αλλά και των χρηστών των μέσων κοινωνικής δικτύωσης φάνηκε να είναι η αναμενόμενη
Οι αναφορές άλλαξαν άρδην όταν το θύμα ταυτοποιήθηκε και έγιναν αντιληπτές όλες οι ιδιότητες της
Όταν η φωτοβολίδα καρφώθηκε στο γόνατο της άτυχης γυναίκας η πρώτη αντίδραση των ΜΜΕ αλλά και των χρηστών των μέσων κοινωνικής δικτύωσης φάνηκε να είναι η αναμενόμενη. Όλοι ανέφεραν πως πρόκειται για θύμα βίαιης πράξης, όπως πράγματι είναι, και περιέγραφαν τις συνθήκες του τραυματισμού της. Οι αναφορές άλλαξαν άρδην όταν το θύμα ταυτοποιήθηκε και έγιναν αντιληπτές όλες οι ιδιότητες της: δικηγόρος, τέως αναπληρώτρια καθηγήτρια Εγκληματολογίας στο Paris XI και νομική σύμβουλος της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδας και νυν αντιπρόεδρος του Κέντρου Μελετών Ασφαλείας του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Ως δια μαγείας οι πληροφορίες αυτές άνοιξαν το κουτί της Πανδώρας και η αγωνία, οι κραυγές κι ο φρικτός πόνος έπαψαν να είναι κάτι φρικαλέο για εκείνους που κατά τα άλλα δηλώνουν αγανακτισμένοι από τις βιαιοπραγίες των "μπαχαλάκηδων". Οι τοποθετήσεις της περί εκφασισμού και σύνδεσης τμήματος των σωμάτων ασφαλείας με την Χρυσή Αυγή, μιας υπόγειας σχέσης που αναδείχθηκε και από την δίκη για την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, της στέρησε το δικαίωμα να θεωρείται θύμα και αστραπιαία μετατράπηκε σε κάποια που "έπρεπε να πάθει για να μάθει."
Το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου οι απύθμενα και εγκληματικά κρετίνοι με επαναστατικές ονειρώξεις τραυμάτισαν σοβαρότατα μια γυναίκα. Όταν εκείνοι που τους κουνάνε το δάχτυλο ανακάλυψαν ότι το θύμα δεν συμμερίζεται την ρητορική τους, σταμάτησαν τους υποκριτικούς comme il faut πύρινους λόγους υπέρ της ιερότητας της ανθρώπινης ζωής και έβγαλαν τα γεμάτα χολή εσώψυχα τους στα ψηφιακά fora, επιβεβαιώνοντας πως η ιδεολογία τους είναι το μίσος. Και εκείνοι που θέλουν πραγματικά να αλλάξει αυτή η χώρα, να προοδεύσουν οι θεσμοί κι οι άνθρωποι που την κατοικούν, να κατευναστεί αυτό το διάχυτο μένος, ξέμειναν από ψευδαισθήσεις για τα καλά.