EMOIAZE AΠΟΛΥΤΩΣ προδιαγεγραμμένο το τραγικό και μοναχικό τέλος –και πολύ που άργησε– του γιου της Nico, που από βρέφος ακόμα υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας αυστηρά ενήλικων και αλλόκοτων καταστάσεων, και μόλις μεγάλωσε λίγο βούτηξε κι ο ίδιος με τα μούτρα στις καταχρήσεις και την παράνοια. Το πτώμα του εξηντάχρονου Αρί βρέθηκε πριν από λίγες μέρες σε κατάσταση αποσύνθεσης στο διαμέρισμά του στο Παρίσι, ποιος ξέρει πόσες μέρες μετά το μοιραίο. Όμως το πιο τραγικό ίσως ήταν οι επικεφαλίδες στις ειδήσεις που συχνά δεν ανέφεραν καν το όνομά του (ούτε καν της μητέρας του), αλλά έκαναν λόγο μόνο για τον «άνδρα που ισχυριζόταν ότι είναι γιος του Αλέν Ντελόν».
Οι διάσημοι συνήθως εξαγοράζουν την ευθύνη με το χρήμα – η Nico δεν το διέθετε (δεν την απασχόλησε ποτέ), ο Ντελόν δεν είχε καμιά διάθεση να το παραχωρήσει μαζί με το όνομά του στον πρώτο «μπάσταρδο» τυχόντα.
Κρίστιαν Ααρών τον είχε βαφτίσει η Nico, ελπίζοντας ότι το επίθετό του θα κατέληγε να είναι Ντελόν. Τελικά ο μικρός Αρί, σε μία από τις τραγικές ειρωνείες που θα συνέθεταν το καμβά της ζωής του, θα έπαιρνε το επίθετο Μπουλόν από τον δεύτερο σύζυγο της γιαγιάς του, της Εντίθ, μητέρας του Αλέν Ντελόν, η οποία ήταν εκείνη που ουσιαστικά τον μεγάλωσε, δηλώνοντας αργότερα ότι λειτούργησε ως η «ένοχη συνείδηση» του γιου της. Παρότι ως μικρό παιδάκι εμφανίζεται σε διάφορα στιγμιότυπα από την καθημερινότητα του Factory (αλλά και στην ταινία Chelsea Girls) και σε άλλες σκηνές από τη νομαδική και αγρίως μποέμικη και περιπετειώδη διαδρομή της μάνας του, ουσιαστικά συνδέθηκε μαζί της από τα δεκάξι του και μετά.
«Από τα 16 μου και μέχρι το τέλος [της], μοιραζόμαστε την ίδια σύριγγα, αυτός ήταν ο τρόπος για να είμαστε μαζί», έλεγε το 2018, έναν χρόνο προτού κινήσει για μία ακόμη φορά τις νομικές διαδικασίες σε μια έσχατη, απέλπιδα (και μάταια εν τέλει) προσπάθεια να τον αναγνωρίσει ο άνθρωπος με τον οποίον τόσο σκανδαλωδώς έμοιαζε. Υπό ιδανικές, παραμυθένιες συνθήκες (που, βέβαια, πολύ σπάνια συμβαίνουν σε οποιονδήποτε) αυτός ο πανέμορφος καρπός μιας ένωσης δύο ουράνιων πλασμάτων από τη βόρεια και από τη μεσογειακή Ευρώπη θα περνούσε ζωή χαρισάμενη και μαγική.
Για τον πατέρα του όμως απλώς δεν υπήρξε ποτέ, όπως δεν υπήρξε συχνά και για τη μάνα του, ασχέτως του αν υπήρξε η έμπνευση για κάποια από τα πιο τρυφερά όσο και στοιχειωμένα τραγούδια της («Ari’s Song», «My only child», «Le petit chevalier»). Οι διάσημοι συνήθως εξαγοράζουν την ευθύνη με το χρήμα – η Nico δεν το διέθετε (δεν την απασχόλησε ποτέ), ο Ντελόν δεν είχε καμιά διάθεση να το παραχωρήσει μαζί με το όνομά του στον πρώτο «μπάσταρδο» τυχόντα. Δεν ήταν λίγες οι φορές που η Nico, επηρεασμένη και από την τρομακτική φήμη και τις σκοτεινές διασυνδέσεις του Γάλλου σούπερ σταρ, έλεγε ότι ο Ντελόν είναι στην πραγματική του ζωή «ο δολοφόνος με το αγγελικό πρόσωπο», πέρα από τον ρόλο του στην ομώνυμη ταινία.
Τον Ιούλιο του 1988, δύο μέρες αφότου η «Libération» είχε δημοσιεύσει τη νεκρολογία της Nico, όπου αναφερόταν ως πατέρας του παιδιού της ο Ντελόν, η εφημερίδα, υπό την πίεση των δικηγόρων του, αναγκάστηκε να επανορθώσει: «Ο Αλέν Ντελόν, πατέρας του Άντονι Ντελόν, διαψεύδει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο (όπως πάντα έκανε) τις πληροφορίες που περιέχονται σε δημοσίευμα της 23ης Ιουλίου στην εφημερίδα μας σχετικά με τον Άρι, 25 ετών, γιο της τραγουδίστριας Nico». Τέσσερα χρόνια πριν, η μητέρα του Ντελόν έλεγε σε έναν Γερμανό δημοσιογράφο: «Τα παιδιά δεν μεγαλώνουν πάντα όπως τα περιμένεις… Νομίζω ότι όσο καλή είμαι εγώ τόσο κακός είναι ο γιος μου… Όλοι οι άνθρωποι, σημαντικοί ή ασήμαντοι για εκείνον, που βρέθηκαν πολύ κοντά στον γιο μου έπαθαν μεγάλη ζημιά».
Νico - Ari's Song