Μέσα συνήθως λαλίστατα περί την κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος, σιωπούν ως προς το σκάνδαλο του πώς διανεμήθηκε το τραπεζικό χρήμα για "διαφήμιση" σε καιρό ακραίας κρίσης. Τα περισσότερα δεν δημοσίευσαν καν τις λίστες! Λογικό και αναμενόμενο. Το πράγμα όμως βοά, οπότε αρκούν 7 λακωνικές παρατηρήσεις για να αποδελτιωθεί μια ακόμη παθογένεια του αντίσκηνου που ονομάζεται Ελληνικό κράτος.
1. Η διαφήμιση των Τραπεζών δεν μοιράζεται με κριτήρια αξιοκρατίας ούτε ισονομίας. Αλλά ανάλογα με την εκβιαστική φύση του μέσου, την φιλική σχέση που έχει ο ιδιοκτήτης του με τους πυλώνες της διαπλοκής, και την προθυμία του να λειτουργεί όχι ως δημοσιογραφικός οργανισμός αλλά ως δημόσιες σχέσεις της τράπεζας.
2. Το τι διαφημίζεται δεν έχει σημασία. Το χρήμα μοιράζεται για να εξαγοράζει τη σιωπή.
3. Παρασιτικά sites, έντυπα-βιτρίνα μικρού βεληνεκούς και μπλογκς που χρησιμοποιούνται ως τάγματα εφόδου για την σπίλωση των "εχθρών του συστήματος" ενθυλακώνουν ποσά, κι έτσι διαιωνίζεται η κίτρινη δημοσιογραφία των εκβιαστών και φίλων.
4. Τα Μορφωτικά Ιδρύματα των Τραπεζών επιχορηγούνται με γιγαντιαία ποσά, για τους καιρούς της κρίσης, χωρίς κανείς να αναμετρά τα πεπραγμένα τους.
5. Τα μέσα του Σύριζα (επίσημα και ανεπίσημα) ωφελούνται σκανδαλωδώς, σε πλήρη αναντιστοιχία με το μέγεθός τους. Από τη μια πατάσσουν την διαπλοκή, από την άλλη τρέφονται από αυτήν.
6. Τα κριτήρια βάσει των οποίων μοιράζεται το χρήμα (επισκεψιμότητα/ κυκλοφορία κ.λπ.) παραμένουν θολά, για να μη λαμβάνονται υπ΄ όψιν.
7. Το όλον όζει παρακμής και διαφθοράς.