Πρωινός espresso στο Κολωνάκι. Shopping στα βόρεια προάστια. Dress code (casual, yet polished στην καθημερινότητα, formal για ανάλογες περιστάσεις και... skipper on deck). Πολυτελείς διακοπές. Fit, άρα sportif. Romance στα ελληνικά νησιά. Λίγο showbiz και πίστα – μέχρι τον Ρέμο βαριά-βαριά.
Τι είναι αυτά; Μη δεν είναι μια εκδοχή των συστατικών (ρόκα-παρμεζάνα-balsamico) που περιλάμβανε εκείνο το περίφημο κωστοπουλικό σλόγκαν του πλήρους μεταπολιτευτικού εκτροχιασμού κι ενός εκ των υστέρων αρνητικά φορτισμένου lifestyle που εισηγήθηκε, τέλη της δεκαετίας του '80, ο Έλληνας πάπας του; «Η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή» διαδήλωνε το ΚΛΙΚ τότε που και ο πιο θλιβερός «μικροαστός» απενοχοποιούνταν από τη «στραβωμάρα» του, φτάνει να διέθετε ξαπλώστρα στην Ψαρού. Τότε που το Da Capo έχτιζε τον θρύλο του, αλλά ουδείς έχτιζε τον δικό του αν δεν έπινε έναν stretto φάτσα στον –«χτισμένο» θαρρούσες στο πρώτο τραπέζι– Νίκο Αναστόπουλο. Τότε που η Λυκόβρυση έσφυζε από αυτοϊκανοποιημένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Τότε που η πλατεία Κολωνακίου ζούσε 24 ώρες το 24ωρο. Τότε που στα ραδιόφωνα της «αίρεσης» του νεοελληνικού lifestyle δροσερές και λίγο blasé φωνές επισήμαιναν με τους απαραίτητους αγγλισμούς (τους οποίους επέβαλε στην επικοινωνία ο ανθηρός χώρος του marketing), εμβόλιμα στα αστραφτερά charts της ποπ, σε ποιο κλαμπ θα γίνει απόψε το κοσμικότερο πάρτι της πόλης. Πάνε αυτά... Le roi est mort.
Κι όμως... Vive le roi! Λίγο-πολύ αυτά δεν είναι στοιχεία της επικοινωνιακής στρατηγικής «αυθόρμητων» ενσταντανέ του Κυριάκου Μητσοτάκη; Διότι αν εξαιρέσει κάποιος ορισμένα κληρονομημένα στοιχεία μιας αστικής καταγωγής και (old time classic ενδυματολογικής και άλλης) θητείας στο Αμερικανικό Κολέγιο, τα υπόλοιπα δεν είναι αντιπροσωπευτικά του καταραμένου κωστοπουλικού lifestyle; Εκείνου που αποκηρύχθηκε μετά βδελυγμίας, αφού φορτώθηκε, λες από μόνο του, την κακοδαιμονία της τελικής του έκβασης και της κατάντιας μας;
Τίποτε από αυτά δεν θα ήταν άξιο ειδικής αναφοράς –τέτοια συμπεριφορά δεν είναι άλλωστε αποκλειστικότητα του κυρίου Μητσοτάκη– αν δεν εκπροσωπούσαν το φωτογραφικό κολάζ μιας επικοινωνιακής στρατηγικής πολύ passé.
Ας κάνουμε, παρ' όλα αυτά, έναν έλεγχο στην «αυθόρμητη» καθημερινότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη εκτός πολιτικών καθηκόντων. Πρωινός espresso στο Da Capo; Check (με ένα αντιπολιτευτικό καρφί για την αύξηση του φόρου στον καφέ, παρ' ότι είναι οξύμωρο να κάνεις κριτική επιλέγοντας μία περιοχή όπου ο espresso είναι ούτως ή άλλως ο ακριβότερος της πόλης). Shopping σε εμπορικό κέντρο των Β.Π.; Check (και φωτογραφία «είμαι κεφάτος...» με το κοριτσάκι του και σακούλες πολυάριθμες, φαινόμενο σπάνιο πια). Διακοπές με σκάφος; Check (βλέπε Πάτμος και Τήνος). Άλλες διακοπές; Check (Costa Navarino). Fit; Check (τον έχουμε δει να φωτογραφίζεται ως ποδηλάτης, σκιέρ, πεζοπόρος, δρομέας και σκίπερ). Romance; Check («Με τη Μαρέβα μου στην παραλία» – των Χανίων). Λίγο showbiz; Check (οργιάζουν οι φήμες περί του προεκλογικού νεοδημοκρατικού flirting με τον Ρουβά και την Τατιάνα Στεφανίδου, όσο για τον Ρέμο, είναι γνωστή η συνάντησή του με τον Μητσοτάκη στα γραφεία της ΝΔ, όπως και η διαβεβαίωση την επομένη ότι «ο πρόεδρος παρακολουθεί ανελλιπώς "Rising Star"»).
Τίποτε από αυτά δεν θα ήταν άξιο ειδικής αναφοράς –τέτοια συμπεριφορά δεν είναι άλλωστε αποκλειστικότητα του κυρίου Μητσοτάκη– αν δεν εκπροσωπούσαν το φωτογραφικό κολάζ μιας επικοινωνιακής στρατηγικής πολύ passé κι ενός lifestyle που, αν δεν είναι πλέον προκλητικό σ' αυτήν τη χώρα όπου η ζωή διέψευσε τραγικά το σύνθημα του ΚΛΙΚ, ανήκει πάντως σε ένα ξεπερασμένο έθος που καταδικάστηκε και βρέθηκε ένοχο, εκτός των άλλων, και ως «προπύργιο του υπερδανεισμού» και της επιδειξιομανούς κενότητας.
Ακόμα χειρότερα, όλο αυτό συνδυάζεται επικοινωνιακά, για λόγους πολιτικής καταγωγής, με το γνωστό τρίπτυχο που καθησυχάζει τους παραδοσιακούς νεοδημοκράτες ψηφοφόρους: Πατρίς - Θρησκεία - Οικογένεια. Οπότε... πάμε πάλι. Πατρίς; Check. Φωτογραφίες στην παρέλαση (να φαίνεται η σημαία), στις Ένοπλες Δυνάμεις, αγκαλιά με παραδοσιακά συγκροτήματα χορού. Και κορόνες περί του «νέου πατριωτισμού τον οποίο εμείς υπηρετούμε...». Θρησκεία; Check. Χιλιάδες ανάλογα στιγμιότυπα και πιο πρόσφατα η δήλωση ανήμερα των Φώτων ότι «σήμερα η ευχή της Εκκλησίας για Θεία Φώτιση είναι περισσότερο επίκαιρη και απαραίτητη από ποτέ». Οικογένεια; Check. Δεκάδες, «αυθόρμητα» πάντα, στιγμιότυπα του Κυριάκου Μητσοτάκη με τη σύζυγό του, με τον πατέρα του και βέβαια με τα παιδιά του σε όλες τις εκφάνσεις μιας ανέμελης καθημερινότητας, κάποτε κακοσκηνοθετημένης (όπως στη φωτογραφία με μισανοιγμένο το βιβλίο Trust in a complex world του Charles Heckscher και την εφηβική παρέα της κόρης του που διέκοψε «αιφνίδια» τη «χαλαρή» ανάγνωση).
Για να αποδώσω όμως τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, η ολιγωρία του «παραδοσιακού» image making και της επικοινωνιακής στρατηγικής που επειδή πιάστηκαν ανέτοιμα απέναντι στις τρομακτικές παγκόσμιες μεταβολές εφαρμόζουν φθαρμένες συνταγές δεν είναι προνόμιο της ΝΔ, ούτε της ελληνικής επικράτειας. Πρόσφατα π.χ. διαβάσαμε για μια διεθνή έρευνα (υπέρ του σουηδικού Research Institute of Industrial Economics) που κατέληγε στο ότι «οι δεξιοί πολιτικοί σε Ευρώπη, ΗΠΑ και Αυστραλία είναι πιο όμορφοι από τους αριστερούς». Ας παραβλέψουμε ότι θα 'πρεπε πρώτα να καθορίσουμε τι σημαίνει σήμερα δεξιός και τι αριστερός, τι σημαίνει όμορφος και τι άσχημος. Ας μη σκεφτούμε ότι τα αποτελέσματα βολεύουν τη διεθνή τάση συντηρητικοποίησης. Αλήθεια, κάποτε αυτά δεν θα εγγυόνταν ένα εξαιρετικό πρωτοσέλιδο στο ΚΛΙΚ; Τώρα, πια, βέβαια είναι απλώς θλιβερά και εξαιρετικά ανόητα.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO