Πώς κυλούν οι μέρες στη Νεάπολη Εξαρχείων;

• H γειτονιά μου είναι η αγαπημένη μου Νεάπολη Εξαρχείων, που κατά τη γνώμη μου είναι από τις πιο όμορφες για να μένεις στο κέντρο της Αθήνας, εκεί, ακριβώς στους πρόποδες του Λυκαβηττού.

• Ζω εκεί σχεδόν από πάντα. Από μωρό, που γυρίσαμε στην Ελλάδα –μια και γεννήθηκα στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στο Άμστερνταμ–, εκεί ήτανε το πρώτο σπίτι που μείναμε, σε ένα υπέροχο αδιέξοδο δρομάκι ακριβώς πάνω από τη Γαλλική Ακαδημία, στο τέρμα της Σίνα, και μετά μετακομίσαμε ακριβώς στο δίπλα στενό, απέναντι από μια υπέροχη μονοκατοικία με κήπο. Δημοτικό πήγα ακριβώς απέναντι, στα Πευκάκια, στο 14ο, κλασικό κτίριο του φοβερού Πικιώνη. Τώρα ονομάζεται και «Δημήτρης Πικιώνης». Σε αυτό το σχολείο ψηφίζω μέχρι και σήμερα.

Ο ιδανικός περίπατος είναι η βόλτα μέχρι τη Δεξαμενή, όπου για μεγάλη μας χαρά άνοιξε ξανά και το καφενείο της, που είναι απλώς ο ιδανικός τόπος συνάντησης για την ευρύτερη περιοχή.

• Είναι μια όμορφη περιοχή, χωρίς πολλή κίνηση, με ησυχία και αρκετό πράσινο. Το ωραίο είναι ότι με τα πόδια μπορείς να βρεθείς σε δευτερόλεπτα στην καρδιά των Εξαρχείων, στο Κολωνάκι, στην κορυφή του Λυκαβηττού, αλλά και στο κέντρο γενικότερα. Νοητά, είναι ακριβώς ανάμεσα.

• Έχουμε αρκετά ενδιαφέροντα κτίρια δίπλα μας. Το 14ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών «Δημήτρης Πικιώνης» εντάσσεται στο πρόγραμμα σχολικών κατασκευών της τετραετίας της ανόδου του 1928-32. Είναι πρώιμο έργο του ελληνικού μοντερνισμού, χαρακτηριστικό δείγμα της αρχιτεκτονικής του Μπάου Χάουζ. Ενδιαφέρον έχει, επίσης, το κτίριο του Γαλλικού Ινστιτούτου, το Πνευματικό Κέντρο Ρουμελιωτών αλλά και η Γερμανική Εκκλησία Αθηνών, που ιδρύθηκε το 1896 και φιλοξενεί συχνά συναυλίες κλασικής και μπαρόκ μουσικής. Όλα αυτά τα κτίρια είναι σε απόσταση αναπνοής μεταξύ τους.

• Ο ιδανικός περίπατος είναι η βόλτα μέχρι τη Δεξαμενή, όπου για μεγάλη μας χαρά άνοιξε ξανά και το καφενείο της, που είναι απλώς ο ιδανικός τόπος συνάντησης για την ευρύτερη περιοχή.

• Το Σάββατο πάω στη λαϊκή της υπέροχης Καλλιδρομίου στα Εξάρχεια για ψώνια και μετά για καφέ στα κλασικά πλέον καφέ της ή για μεζέδες στην ανανεωμένη αυλή του Άμα Λάχει. Πάντα θα αγαπώ το υπέροχο μπιστρό-καφέ-μπαρ Αλεξανδρινό στην Εμμ. Μπενάκη για ποτό και καλό κρασί, αλλά και για κλασικούς κρητικούς μεζέδες το «Ρακουμέλ» ακριβώς δίπλα.

• Τη δεκαετία του '90 γραφικές φιγούρες της περιοχής ήτανε οι επιδειξίες στο παρκάκι του Αγίου Νικολάου.

• Μία από τις αγαπημένες μου ζωγραφιές στον τοίχο είναι ένα γκράφιτι στην Καλλιδρομίου που απεικονίζει έναν άγγελο ο οποίος αγκαλιάζει και φιλάει έναν άλλον άγγελο, που φοράει αντιασφυξιογόνο μάσκα.

• Χαρακτηριστική φιγούρα της περιοχής ήταν ο Βασίλης, που είχε το θρυλικό «Μπαράκι του Βασίλη» στη Διδότου, το οποίο έκλεισε μόνο μετά τον θάνατό του το 2011. Το μπαράκι του Βασίλη αλλά και ο ίδιος ο Βασίλης χάρισαν ζωή, μοίρασαν απλόχερα όραμα, κουλτούρα, επίπεδο και μας έμαθαν να ακούμε καλή μουσική.

• Τη Νεάπολη θα τη συνδύαζα με το «Bring your own wine» των Lebanon Hanover, γιατί έχουν γίνει ιστορικά πάρτι κατά καιρούς στη γειτονιά –και φυσικά και στο δικό μου σπίτι–, όπου δεν χρειαζόταν ποτέ να οργανώσεις πολλά. Καλοί φίλοι, οι φίλοι τους και τα ποτά τους.  

Info: Η Λαρίσα, εκτός από ηθοποιός, είναι επίσης σύμβουλος της 1ης Δημοτικής Κοινότητας της Αθήνας και στο Δ.Σ του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού & Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων.