ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΩΡΕΣ οι εμπειρογνώμονες της Πολεμικής Αεροπορίας θα αναζητήσουν τα αίτια της συντριβής του Canadair που επιχειρούσε στην πυρκαγιά της Καρύστου και οδήγησε στον θάνατο τους δύο πιλότους Μέχρι τότε έμπειροι πιλότοι της πολιτικής και πολεμικής αεροπορίας μεταφέρουν στη LiFO τις εκτιμήσεις τους για τις αιτίες του δυστυχήματος και τις ιδιαιτερότητες των Canadair.
Το πρώτο μεγάλο μείον στο τραγικό δυστύχημα είναι το βάρος που φέρει κάθε πτήση και πτητικό μέσο της αεροπυρόσβεσης. «Οι πτήσεις της αεροπυρόσβεσης χαρακτηρίζονται από πάρα πολύ υψηλό ρίσκο και κίνδυνο» λένε στη LiFO πιλότοι της πολεμικής αεροπορίας με μεγάλη εμπειρία.
Εξηγούν ότι «οι χειριστές των πυροσβεστικών αεροσκαφών καλούνται να πετάξουν σε πολύ χαμηλό ύψος και με πολύ μεγάλα φορτία. Παράλληλα αυτό γίνεται σε περιβάλλοντα τα οποία έχουν πολλές αναταράξεις, μικρή ορατότητα και πολλές αντιξοότητες, οι οποίες προκύπτουν από τα ανοδικά και καθοδικά ρεύματα που βρίσκονται πάνω από τη φωτιά».
Από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστό το δυστύχημα της πτώσης του Canadair υπήρξαν σχόλια και αντιδράσεις σε σχέση με την ηλικία των Canadair CL 215, τα οποία ξεπερνούν τα 40 έτη. Ωστόσο τόσο ο Δημήτρης Κωνσταντέλλος όσο και πιλότοι της πολεμικής αεροπορίας επιμένουν ότι πρόκειται για αξιόπλοα, καλοσυντηρημένα αεροσκάφη τα οποία όμως σίγουρα δεν έχουν τις επιδόσεις των καινούργιων.
Μία πολύ χαμηλή πτήση
Αυτό που είδαμε στη συγκεκριμένη πτήση, λέει στη LiFO o Δημήτρης Κωνσταντέλλος, ο οποίος είναι πρόεδρος της Ένωσης Χειριστών Πολιτικής Αεροπορίας, ήταν μία πολύ χαμηλή πτήση, όπως οι περισσότερες για τη ρίψη ύδατος». Οπως εξηγεί, «περίπου στα 30 με 40 πόδια και κατά τη διάρκεια του ελιγμού απομάκρυνσης, που είναι ο και ο πιο κρίσιμος ελιγμός κατά τη διάρκεια της δασοπυρόσβεσης, ο πλωτήρας του δεξιού φτερού χτύπησε σε κάποιο κλαδί ενός μεσαίας ανάπτυξης δέντρου και απεκόπη».
Ακριβώς στην κρίσιμη αυτή κατάσταση, το αεροσκάφος βρέθηκε εκτός ισορροπίας, «δημιούργησε μία αεροδυναμική διαταραχή, η οποία εξελίχθηκε σε μία δεξιά κλίση, η οποία επιβαρύνθηκε μέχρι το αεροσκάφος να μπει σε απώλεια στήριξης. Από τη στιγμή που μπήκε σε απώλεια στήριξης σε τόσο χαμηλό ύψος, ήταν δεδομένο ότι θα καταλήξει στην πτώση».
Δεκατρείς πτώσεις Canadair από το 1975
Ο Δημήτρης Κωνσταντέλλος υποστηρίζει ότι από το 1975 μέχρι σήμερα έχουν καταγραφεί 13 πτώσεις αυτών των αεροσκαφών. Δέκα από αυτά ήταν CL 215, τα οποία είναι παλαιότερης γενιάς και η Ελλάδα τα έχει προμηθευτεί από 1975 έως το 1986. Η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία άρχισε να παραλαμβάνει τα πρώτα CL-215 τον Δεκέμβριο του 1975. Τα αεροσκάφη εντάχθηκαν στην 355 Μοίρα Τακτικών Μεταφορών που εδρεύει στην 112 Πτέρυγα Μάχης, στην αεροπορική βάση της Ελευσίνας, συχνά όμως μοιράζονται σε όλη την επικράτεια για μεγαλύτερη κάλυψη και καλύτερη προστασία. Από το 1986 και μετά οι προμήθειες αφορούσαν μόνο CL 415.
Γερασμένος στόλος
Από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστό το δυστύχημα της πτώσης του Canadair υπήρξαν σχόλια και αντιδράσεις σε σχέση με την ηλικία των Canadair CL 215, τα οποία ξεπερνούν τα 40 έτη. Ωστόσο τόσο ο Δημήτρης Κωνσταντέλλος όσο και πιλότοι της πολεμικής αεροπορίας επιμένουν ότι πρόκειται για αξιόπλοα, καλοσυντηρημένα αεροσκάφη τα οποία όμως σίγουρα δεν έχουν τις επιδόσεις των καινούργιων.
Χαμηλές πτήσεις
Ρωτήσαμε τους έμπειρους πιλότους αν η χαμηλή πτήση που επιχειρούσε το αεροσκάφος θα μπορούσε να ήταν η αιτία της συντριβής. Όπως μας είπαν, οι πιλότοι πολλές φορές επιδιώκουν να πετάξουν χαμηλά για να αντιμετωπίσουν τη φωτιά με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Για το πώς αποφασίζεται το ύψος μίας πτήσης σε τόσο επείγουσες καταστάσεις, ο Φαίδων Καραϊωσηφίδης, αεροναυπηγός και εκδότης του περιοδικού «Πτήση» απαντά ότι υπάρχει ένα σημείο εισόδου στην περιοχή της φωτιάς και ένα υπολογιζόμενο σημείο εξόδου.
Χωρίς διαφυγή
Ένα από τα αρνητικά στοιχεία των Canadair είναι ότι δεν έχουν σύστημα εκτίναξης ή διαφυγής. Στην περίπτωση που κάτι συμβεί, οι πιλότοι θα πρέπει να είσαι σε θέση να επιχειρήσουν αναγκαστική προσγείωση. Κάτι τέτοιο συνέβη τον Ιούλιο του 2015 στη Λακωνία, γι' αυτό τότε οι δύο πιλότοι διασώθηκαν.
Τα Canadair έχουν δυνατότητα ρίψης 6 τόνων νερού, αλλά η επισκευή τους λόγω της μεγάλης ηλικίας τους είναι δαπανηρή. Τα ανταλλακτικά κοστίζουν αρκετές χιλιάδες ευρώ, λένε στη LiFO έμπειροι πιλότοι και το γεγονός ότι κατασκευάστηκαν σχεδόν πριν από 5 δεκαετίες δημιουργεί πρόσθετες επιχειρησιακές δυσκολίες για αυτούς που τα χειρίζονται. «Η καταπόνηση είναι μεγάλη: φοβερές δονήσεις, τρομεροί κραδασμοί μέσα στο cockpit και μεγάλες αναταράξεις από τα θερμικά φορτία».