Η μόνιμη συλλογή του Μουσείου Prado της Μαδρίτης διαθέτει πλέον ένα από τα πρώτα τεκμηριωμένα έργα του Φρανσίσκο Γκόγια και ένα έργο που έλειπε από τη συλλογή του: «Ο νικητής Αννίβας ατενίζει για πρώτη φορά την Ιταλία από τις Άλπεις».
Το έργο αποκτήθηκε από το Ίδρυμα Friends of the Prado για 3,3 εκατομμύρια ευρώ. Δωρίσθηκε στο μουσείο για τον εορτασμό της 40ης επετείου της οργάνωσης, η οποία γιορτάζεται με μια έκθεση κάθε έργου που έχει δωρίσει στο μουσείο τα τελευταία δέκα χρόνια.
Με χρονολογία 1771, ο πίνακας γεμίζει ένα σημαντικό κενό στη χρονολογική ιστορία του Γκόγια, όπως αναπτύσσεται στο μουσείο. Είναι ένα πολύτιμο έργο που συμπληρώνει την ιταλική περίοδο του Γκόγια, όταν το 1771 ταξίδεψε στη Ρώμη, όπου συνέχισε την εκπαίδευσή του, ενώ μετά την επιστροφή του στην Ισπανία ανέλαβε τις πρώτες σημαντικές παραγγελίες για εκκλησίες και μοναστήρια της περιοχής της Σαραγόσας, κυρίως νωπογραφίες τις οποίες ολοκλήρωσε μέσα στα επόμενα χρόνια. Το έργο, επίσης, συμπληρώνει τις σημειώσεις, τα σχέδια και τους συλλογισμούς του καλλιτέχνη που υπάρχουν ήδη στο Πράδο σχετικά με αυτό.
Ο πίνακας απεικονίζει τον στρατηγό από την Καρχηδόνα που πλαισιώνεται από αγγέλους και μια πομπή στρατιωτών. Θα οδηγούσε τους στρατούς του στα Πυρηναία και τις Άλπεις στην Ιταλία, σε μια από τις πιο θρυλικές στρατιωτικές εκστρατείες στην ιστορία, στη διάρκεια του Β' Καρχηδονιακού πολέμου. Η πορεία του Αννίβα που συνδέεται και με την ιστορία της Ισπανίας έγινε από την Ισπανία μέσω των Πυρηναίων και των Άλπεων με κατεύθυνση την βόρεια Ιταλία, με 50.000 πεζικό, 9.000 ιππικό και 37 ελέφαντες. Οι νίκες κατά των Ρωμαίων έγιναν στον ποταμό Τρέβια το 218 π.Χ. όπου πήραν μέρος και 14.000 Γαλάτες που πήγαν με το μέρος του Αννίβα. Ακολούθησε η νίκη στη λίμνη Τρασιμένη το 217 π.Χ. και αυτή στις Κάννες το 216 π.Χ.
Ο Γκόγια το ζωγράφισε προκειμένου να πάρει μέρος στο διαγωνισμό της φημισμένης Ακαδημίας Καλών Τεχνών στην Πάρμα, όπου έλαβε μια διάκριση και όχι το πρώτο βραβείο που πήρε ο Ιταλός Πιέτρο Μπορόνι. Ο καλλιτέχνης ακολούθησε γενικά τους ακριβείς κανόνες που έδωσε η Ακαδημία για να φιλοτεχνήσει το θέμα, και ετοίμασε τη σύνθεση στο σημειωματάριό του και τουλάχιστον σε άλλες δυο ελαιογραφίες.
Το έργο, σύμφωνα με τους μελετητές, αντιπροσωπεύει ένα σημαντικό βήμα για να καθιερωθεί ως ζωγράφος που θα μπορούσε να αναφερθεί στην ιστορία, τη θρησκεία και τη μυθολογία σε έναν μόνο καμβά - κάτι που θα έκανε ξανά και ξανά καθ 'όλη τη διάρκεια της καριέρας του.